Kayahan - Bir Aşk Hikayesi Aşk İle İlgili Yazilan Yazilari Görmek İçin Lütfen Aşağidaki İleri Butonunu Kullanınız. 19/4/2008 - Kalbime Dokun Kategori: ask   ...::: ѕєηі ѕєνіyояuм :::...     SevGiNi KaLBiMDe HiSSeTMeK ELLeRiNi TuTMaK İsTiYoRuM NeDeN Ve NiCiN DeMeDeN İsMiNi HaYKiRMaK İsTiYoRuM SeNiNLe YaSaMaK İsTiYoRuM En GüZeL DuyGuLaRi Ve SoNSuZa DeK Bu HaYaTi İCiMDeKi Bu BoSLuGu YaLNiZ SeNiNLe TaMaMLaMaK İsTiYoRum OLuR OLMaZ DiYe DüSüNMeDeN ReSMiNi DeGiL,SeNi ÖpMeK İsTiYoRuM UyUMaDaN ÖnCe HeR GeCe... MüMKüN OLMaYaCaGiNi BiLe BiLe...!   Ama cok yakidna mümkün olcak....bu ayrilik bitecek..ve sana kavusacam bebeim... Seni cok cok cok seviyorumm askimm benimmm ve heop sevecem !!!ÖLÜRÜM BEN SANAAA ASKIMM!!!                                  Sevmek mi?              HiC  TaNimaDiM!!!                              Ya gülmek? CoKTan UnuTTum!!! Yasamak mi? BoSVeR!!!          Ask ne mi?            BüYüK BiR YaLan!!! Mutsuzluk mu? O BeNiM DüNYaM !!!                                                                                             ANLAR Eger yeniden baslayabilseydim yasama Ikincisinde daha çok hata yapardim Kusursuz olmaya çalismaz....sirtüstü yatardim Neseli olurdum, ilkinde olmadigim kadar Çok az seyi ciddiyetle yapardim Temizlik sorun bile olmazdi asla, daha çok riske girerdim Yolculuk ederdim daha fazla Daha çok gün dogumu izler, daha çok daga tirmanir, daha çok nehirde yüzerdim Görmedigim birçok yere giderdim Dondurma yerdim doyasiya ve daha az bezelye Gerçek sorunlarim olurdu hayali olanlarin yerine Yasamimin her anini gerçek ve verimli kilan insanlardanim ben Elbette mutlu anlarim oldu ama Yeniden baslayabilseydim eger, yalniz mutlu anlarim olurdu Farkindamisiniz bilmem yasam budur zaten Anlar, sadece anlar. Sizde "AN" yasayin Hiçbir yere yanimda termometre, su, semsiye ve parasüt almadan gitmeyen insanlardanim ben Yeniden baslayabilseydim, ilkbaharda ayakkabilarimi firlatir atardim Ve sonbahar bitene kadar yürürdüm yalın ayak!  Bilinmeyen yollar kesfeder, günesin tadina varir, Çocuklarla oynardim Bir sansim daha olsaydi eger Ama hayat seksenimdeyim ve biliyorum ölmekteyim.       SENİ SEVİYORUM Bir akşam vaktiydi Dolunayın ipeksi çığlığı duyuldu önce Sonra saçlarını gösterdi uzaklardan Burnu ve elmacık kemikleri aynı anda çıktı ortaya Sonra dudakları,çenesi,boynu göründü. Ve birden yeryüzüne indi Dolunay Ve kollarımı açtığımda sarıldı. Seni seviyorum dedim Ben de ama neden dedi Anlatmak kolay değil dedim. Dinliyorum dedi... O uzun,incecik,narin parmakların avuçlarımın içinde ıslandığı için, Bana,hayatta asla tatmadığım ne varsa veriyor Ve daha da vermeye hazır olduğunu bildiğim için, Seni sadece sevmiyor Sana aşığım dediğin için, Çıplak sarılışlarında,senin kollarında huzuru,zevki,aşkı,mutluluğu, güveni buluyorum diye kulağıma fısıldadığın için, Yumuşacık dokunuşlarınla beni alıp götürdüğün için Başını göğsüme gömdüğünde, O güzel saçlarının kokusunun bana özel olduğunu bildiğim için, Sabahları kollarımda uyandığında Gülümseyen çıplak bakışlarını gözlerimden ayırmadan Dudaklarıma ıslak bir öpücük bıraktığın için, Çalışırken,yürürken,eğlenirken,içki yudumlarken, Çay içerken,dinlenirken,ağlarken,gülerken Hep seni,sadece seni düşündüğüm için, Beni beğendiğini,sevdiğini,arzuladığını söylediğin için, Bana kadın olduğumu sen hissettirdin dediğin için, Bana hiç kimsenin veremeyeceği bütün güzellikleri yaşattığın Ve hala da yaşatmaya devam ettiğin için, Duvarlarıma,seni deliler gibi seviyorum ve sana aşığım diye Notlar bıraktığın için, Beni senden başka hiçbir kıza ilgi duyamayacak hale getirdiğin için, Varlığınla kendimi dünyanın en mutlu insanı hissettiğim için, Beni sev,koru ve sadık kal Seni dünyanın en mutlu insanı yapayım dediğin için, Bana aşkınla,tutkularınla şu dünyada Cenneti bile vermeyi başardığın için, Seninle herşeyi paylaşmanın en güzel şey olduğunu bildiğim için, Senin kollarında uyumak,sana sarılıp öylece kalakalmak Senin kokularını doyasıya içime çekmek istiyorum dediğimde Bana "Ben de" dediğin için, Benim arkadaşım,dostum,hayatım,canım,birtanem Sevgilim,küçük kedim,bebeğim,aşkım olduğunu bildiğim için, Seni seviyorum derken,sesindeki o tınının Sadece bana özel olduğunu bildiğim için, Beni kıskandığın için, Ve hayatımı unutulmaz bir şiire çevirdiğin için, SENİ ÇOK AMA ÇOK SEVİYORUM SEVGİLİ...   Törpülenmiş özlemlerimin ağacıydı sensizlik Gölgesinde hayallerimi büyüttüğüm ... Güneşsizken yeşeren yokluk krizlerimdi Son dönüşümle sana, yok olacaktı biliyordum ve sıcak nisan yağmurlarınla... Pencereme vuran; boşluğunun yağmuru Hastalıklı günlerin habercisi yeniden İpinle indiğim kuyuyu dolduruyor bu kentin suları Kalbimin üstüne ölü toprağı serpiyor sinsice... Düşerken bir damla , Lanetini de indiriyor beraberinde Neden bunca yağmur var ki bu şehirde...? Sevgimin muhteviyatını sorguluyorum şimdi odamda Anlıyorum.. Anlamımı bırakmışım yanında giderken.. Sokaklarını özlüyorum, Kanımı çeken akşam güneşini Yağmurun bile bir başka.. Sen yoksun ya, Şu yağmur yağmayı bilmiyor burda....           ♥♥.¸¸.•*´•`*•.¸¸.♥♥ıѕℓαк♥ ♥.¸¸.•*´•`*•.¸¸♥♥               ISLAK  Neden yağıyorsun yağmur Neyi ıslatmak istiyorsun Toprak ıslak, Yaprak ıslak, Ruhum ıslak, Kalbim ıslak, Gözlerimi ıslatmak istersen,  Nafile, Onlar, Zaten ıslak...                                                                                            CANIM ACIYOR Her nefes alışımda Ciğerlerime özlemini çekiyorum Her sigara yakışımda Hasretinin kor ateşinde bende yanıyorum Anla artık; Sensiz gecen her bir anda Gözlerindeki ışıktan yoksun her karanlıkta Yüreğim sızlıyor içten içe Ve canım acıyor... Duvarlar pembe düşlerime el koymuşsa Yalnızlık son restini çekip kalbimi rehin almışsa Sana koşan ayaklarıma kör zincirler vurulmuşsa Anla işte; Düşündükçe yokluğunu, andıkça ismini Hasretine sarılıp hatırladıkça o masum gözlerini Yüreğim ağlıyor içten içe Ve canım acıyor... Gece yarısı yokluğunun kâbuslarından korkuyla uyanıyorsam Yetim kalmışçasına Düşlerimin ortasında sadece sana ağlıyorsam Anla işte; Ağladıkça hasretine, gözyaşlarım süzüldükçe toprağa Bir gün sensiz bitip bir sayfa daha ekliyorsam yalnızlığıma Yüreğim sızlıyor içten içe Ve canım acıyor... Bastığım her kaldırımda senden bir şeyler ararken Şehrin tam ortasında dizlerim artık yorgun düşüyorsa Sensizliğin içinde ruhum yavaş yavaş kayboluyorsa Anla artık; Şehrin her ışığında hatırladıkça gözbebeklerini Anımsadıkça son gidişini Yüreğim sızlıyor içten içe Ve canım acıyor...                                                                                   Herşeyimsin Sen.... Sen hep sen herseyim sen Sabahlara dek bekledigim Hayaliyle yasadıgım Herseyim sen Gercegim sen Bitti artık dedigimde Aglamaktan tükendigimde Yorgun düstügüm gecelerde Herseyim sen Yüzümdeki tebessüm sen Sevda nedir unutugumda İçimdeki cocuk kayboldugunda Umutlarım yok oldugunda Herseyim sen Gelecegim sen Beni ben yapan tek gercek sen Elimden tutup mutluluga kos diyen sen Kahkahalarla gülmeyi ögreten sen Ve en önemlisi ve degerlisi Bana sevgisini veren sen Seni seviyorum birtanem   Sen Yokken Biraz Daha Ölüyorum Ben Sana baharları getirirken Terlemiş yüreğimi Ilık nefesinle kurula. Sevdanın kundağına sarıp Düşlerinde uyut beni. Üşüyen tenimi Nefesinin sıcaklığıyla sar. Avuç içlerinde uyurken Gülüşlerimden öperek uyandır beni.                                  Gönlüm sonbahar, yaprak yaprak dökülüyor Her mevsim kış, hergünüm gece Sonu yok yolların, yarını yok saatlerin Ve ben biraz daha ölüyorum sensizliğin ortasında Kokusu yok çiçeklerin, gök kuşağının rengi yok Ateşi yok sevmelerin, sigaramın dumanı yok Gözlerin her yerde, ne yana baksam gözlerin Ve ben biraz daha ölüyorum gözlerinin ortasında Alevi yok yangınların, suyu olmadığı gibi yağmurun Denizin mavisi yok, tıpkı gözlerin gibi Gözlerin her yerde, ne yana baksam gözlerin Ve ben biraz daha ölüyorum sensizliğin ortasında Dostu yok gecelerin, geceler çok uzun Geceler bir ömür, ömür dediğin bir tutam ümit Ümidi yok yarınların, Tıpkı senin yokluğun gibi Ve ben biraz daha sana hasret Hasret bir ip boğazıma düğümlenmiş Düğümler her tarafımda, bütün yollar kör düğüm Ve ben biraz daha ölüyorum sensizliğin ortasında Yalnızlığını ben yazarım şiirlerin, ayrılığını ben Karamsarlıkları hep senden Hayalinle süslenen bu şehir Ve ben ölüyorum bu şehirde sensizlik ortasında                                                                                                                 ....AŞK.... Aşk, dört işlemle ifade edilmeyen görünmeyen rüzgar bir kum tanesinin hafızasında kalan kaya parçası düşün bozup bozup kendince kurduğu görüntüler ve resmi tarih yazıcılarının asla anlayamadığı şeydir aşk, aşk, suda ıslanmaz kutuplarda eksi altmış derecede bile yakar insanı babadan oğula devredilecek bir mülkiyet ve iktidar da değildir aşk, dini, dili, rengi, sınır ve bayrağı, nöbetçi kuleleri yoktur ama genellikle biri sonunda yaralanır acil servislerde de kaydına rastlanmaz erken tanısı yapılamayan yüreğimizi yurt edinmiş ve asla düze inmeyen dağlı bir kabiledir aşk, aşk, dünyada dolaşan serseri bir ıslıktır zamanın arşivinde esrarı çözülmemiş giz dibe vurmuş mektuplarda solmuş elyazısı telefonda uzakların ayak izi defter arasında kurutulmuş gülün ahı hep sürgün efsanedir aşk kahramanı dağları deler, kuyulara iner sevgilinin yokluğunda yağmalanmış kent görüntüsüdür aşk, aşk, dağlara çivi gibi çakılmış eşkıyanın kendince hayata itirazdır kaşları çatılırsa çatışma hali susarsa soğuk savaş, gülerse devrimdir aşk hindiçin'de giyap anti-emperyalist anti-faşist ve ispanya iç savaşında anarşist yunanistan'da teslim olmaktansa beynine kurşunu sıkan aris'tki bağlılıktır aşk aşk, babil kulesinin varlığına duyulan şüphedir kafkasya'da şeytanın dağlarla aynı torbada yeryüzüne inmesi duaların hayatı temize çekmediğini öğrenen tibetlinin tapınağını terketmesidir aşk, dünyanın yedi günde kurulduğunu yazan tevrat'a göre iki kişiliktir, üçüncü bir kişinin varlığı mısır'ı düşman görmektir israiloğularına göre aşk aşk, başını buluta koyup uyumak değildir tedirginlik, şüphe, heyecan, kızgınlık, küskünlüktür sonsuz bir kahkaha da değildir aşk, içimizde bin yılda bir uyanan ve uyandığında kıyameti koparan ateşlerin <...> devdir o, gecelerin efendisi gündüzlerin kanatları ışıktan kuşudur sevgiliye göre yaratan, ama ihaneti asla bağışlamayan bir elinde gül, diğerinde rüzgar kıyamet gününde suyun yüzü yastığının altında bıçakla uyumaktır aşk,   özledim seni... ayrılık yüreğimi uyuşturuyor karıncalandırıyor nicedir. beynimi uyuşturuyor özlemin... çok sık birlikte olmasak bile benimle olduğunu bilmenin bunca zamandır içimi ısıttığını yeni yeni anlıyorum Yokluğun, Hatırladıkça yüreğime saplanan bir sizi olmaktan çıkıp mütemadiyen bir boşluğa Sabahları seni okşayarak başlamaları aksamları her isi bir kenara koyup seninle baş başa konuşmaları özlüyorum; oynaşmalarımızı, yürüyüşlerimizi, sevimli haşarılığını, çocuksu küskünlüğünü... Nasılda serttin başkalarına karşı beni savunurken; ve ne kadar yumuşak bir çift kısık gözle kendini ellerimin okşayışına bırakırken Gitmeni asla istemediğim halde buna mecbur olduğunu görmek ve sana bunları söylemeden 'git artık' demek 'beni ne kadar çabuk unutursan, o kadar çabuk kavuşacaksın mutluluğa' demek sana nede zor seni görmemek ve belki yıllar sonra karsılaştığımızda bana bir yabancı gibi bakmanı istemek senden... yeni bir sevdayı yasakladığım kalbime söz geçirmek....                                                                                                                                      Genç adam elinde bir buket çiçek, sahile koşarak geldi... Gözleri şöyle bir sahilde gezindi, aradığını göremeyince ilk gördüğü banka oturup sevdiğini beklemeye başladı. Ellerinde her zamanki çiçeklerden vardı. Sevgilisinin en sevdiği çiçekler bunlardı. Kırmızı, kıpkırmızı, kan kırmızısı güller... Sanki dalından yeni koparılmış gibi tazeydiler, buram buram kokuyorlardı, sevgi kokuyor, aşk kokuyor en önemlisi de özlem ve hasret kokuyordu güller... Hepsinin üzerinde damlalar vardı. Sanki ağlıyor gibiydiler. Genç adam güllere baktı, sanki onlarla konuşuyormuş gibi, "Neden ağlıyorsunuz, bakın ben ne kadar mutluyum" dedi. Az sonra sevdiğini göreceği için kalbi deli gibi atmaya başlamıştı. Ne zaman onu düşünse, onunla buluşacağını hayal etse kalbi aynı böyle yerinden çıkacakmış gibi oluyordu. Senelerdir birbirlerini sevmelerine rağmen ikiside sevgisinden hiç bir şey kaybetmemişti.. Onları hiç bir şey ayıramazdı... Ne hasret, ne ayrılık, ne de ölüm... Genç adam telaşla saatine baktı. Sevdiği yine geç kalmıştı, 1 dakika geç kalmıştı. Üstelik o, sevdiğini bekletmemek için dakikalarca önce koşarak geliyor, onu beklemeyi bile seviyordu. Ama sevdiği her zaman bunu yapıyordu. Devamlı kendisini bekletiyordu. Herkesin bir kusuru olurmuş diye düşündü... Gözlerini önündeki uçsuz bucaksız denizlere dikti. Denizin sonu yok gibiydi, tıpkı sevdiği kıza karşı olan aşkı gibi denizinde sonu yoktu. Sonsuzluğa uzanıyordu. Aslında bugün onlar için çok özel bir gündü. Kendi aralarında söyleneceklerdi. Delikanlı önce bunu sevdiğine açmış, sonrada gidip iki yüzük almıştı. Bu kadar önemli bir günde bari onu bekletmemeliydi.. Ama alışmıştı artık beklemeye, zararı yok biraz daha beklerim diye düşündü. Güllerin yaprakları nedense hala yaşlı idi. Bir türlü anlamıyordu onları. Her şey bu kadar güzelken neden ağlıyorlardı ki? İşte az sonra sevdiği gelecek, ona sarılacak, kucaklaşacaklardı... Sonra söz yüzüklerini takıp, evliliğe ilk adımlarını atacaklardı. Genç adam öyle heyecanlıydı ki sevdiğine kavuşmak için can atıyordu... Martılara baktı, birbirleriyle oynaşıp, uçuşan martılara... Ne kadar güzel dansediyorlardı havada. Tekrar saatine baktı genç adam. Endişelenmeye başlamıştı. Sevgilisi yine geç kalmıştı, hem de çok... Bu kadar geç kalmaması gerekiyordu. İşte her gün burada buluşmak için sözleşmiyorlar mıydı? Her gün sahilde, martılara bakarak, denizin onlara anlattığı masalları dinleyerek birbirlerine sarılıp hasret gidereceklerine söz vermiyorlar mıydı? O zaman neden gelmemişti yine??... Aklına kötü düşünceler gelmeye başladı. Hayır.. hayır.. olamazdı. Sevdiğine bir şey olamazdı. Onsuz hayat yaşanmazdı ki... O ölse bile devamlı benimle yaşar diye düşündü genç adam. Bunun düşüncesi bile hoş değildi. Gözlerini yere indirdi. Gözyaşlarını kimsenin görmesini istemiyordu. Zaten nedense etrafındaki insanlar ona sanki kaçık gibi bakıyorlardı. Rahatsız olmaya başladı bakışlardan. Artık bıkmıştı... Yine sevgilisi geldi aklına.. Neden gelmedi acaba diye düşünmeye başladı. Gözlerini kapattı. 7 sene oldu dedi. 7 senedir her gün bu sahildeydi, sevdiğini bekliyordu. Daha fazla dayanamadı. Kalbi parçalanacak gibi oluyordu. Gözlerinden bir damla daha yaş güllerin üzerine damladı... Yine gelmeyecek galiba, en iyisi ben onun evine gideyim diye mırıldandı... Hiç olmazsa gülleri her zamanki gibi yanına koyar, ona vermiş olurdu... Genç adam ayağa kalktı. Sevdiğiyle buluşmak üzere, yeşil tepenin ardındaki kabristana doğru yürümeye başladı...         ______*#######* ____*##########* __*############## __################ _##################_________*####*                 __##################_____*########## __##################___*############# ___#################*_###############* ____#################################*                                                      ______############################### _______############################# ________=########################## __________######################## ___________*##################### ____________*################## _____________*############### _______________############# ________________########## ________________=#######* _________________###### _______________####               Ah bir söyliye bilsem sana Seni ne çok sevdiğimi Uzanıp tutabilsem ellerini Yüreğim yüreğine kavuşsa Benden çok uzaklardasın sevdiğim Sen içime çektiğim nefesim Aldığım her solukta benimsin Düşlerimde yalnız düşlerimdesin Seni uzaktan sevmekte güzel Bana uzakken sevgin bu kadar güzel Ya benim olsan.. sevdiğim O zaman bu yürek dayanırmı Bu kadar büyük sevgiyi taşırmı İçimden bir çığlık kopuyor Kimsenin duymadığı bir çığlık Seni seviyorum diyor seni seviyorum... Hemde hiç kimsenin sevmediği Sevemeyeceği kadar Canımda can kadar Bir gün kara toprak olana kadar Bu yürek bu sevdayla kavrulur yanar.....                                                                                                                                                                                                     Yüreğim ne dediyse onu dinledim ben. Kimi işaret ettiyse ona yöneldim. Şimdi sen diyor da başka bir şey demiyor. Ansızın bastıran bir yağmura hazırlıksız yakalanır ya insan, işte öyle ıslattı beni aşkın. Seni bekledim ben. Yüreğimdeki heyecanı, gözlerimdeki yeşili, dudaklarımdaki ateşi, ellerimdeki titremeyi, küçük dokunuşları sana sakladım. Ne sen beni bilirdin ne ben seni ama bir yerlerdeydin ve mutlaka gelecektin. Ve bir gün çıktın karşıma. İşte o gün sevdaya dair ne kadar tortu varsa içimde eridi gitti. Çocuk oldum yeniden. Hani bıraksan yemyeşil bir kırda bağıra çağıra şarkı söyleyip koşarım. Seni bulmanın coskusunu hiç bitmeyecek bir enerjiyle yaşarım. Seninle yep yeni bir hayatın başladığını biliyorum. O hayatın içinde vazgeçilmez kıldığım tek şey sensin. Bilirim, bu şarkı korkutur bazen insanı. Neler oluyor diye sormadan bir duygu selinin içinde bulursun kendini. Ama zaten aşk öyle bir şey değil midir? Sorarsan planlarsan onun adına aşk denir mi? Bırak kendini, bırak ki aşkın büyüsü sarsın seni. Kendini o eşsiz duyguların ferahlığına bırak. Tut elimi birlikte çıkalım bu yolculuğa. Yarınsız zamanların iki yolcusu olalım. Kaygısızca yaşayalım aşkı, eriyelim birbirimizde. Yüreklerimiz birbirimiz için atsın, soluklarımız birbirine karışsın Tutkunun alevleri dalga dalga sararken bedenlerimizi. Gidersen... Gözümdeki son parıltıyı da alır götürürsün. Bir zemherenin ortasında titrerken bırakırsın beni. Ama merak etme ayakta kalırım ben. Tıpkı fırtınaların boynunu eğip yıkamadığı kavak ağaçları gibi. Senden bana yadigâr kalan her anıyı bir kez daha bir kez daha yaşarım. Aşkım da benden yadigar kalır sana...                       "ayrı kara parçalarında, ortak gökyüzüne bakmanın avuntusu var şimdi. ne denir ki bu aşka... sigara izmariti yokluğumun kül tablasında, kırmızı rujlu  sönmüş üzerine yatamadığımız bir yatak gibi kaldı aşkımız ne denir ki bu aşka... çarşafı bozulmayan bir sevdamız var şimdi..." tasviri zor içimde başlayan ayrılıkların. bana kalan, gözlerime delici son bakışın yalnızca. oysa sözler vermiştik birbirimize değmeyecekti gözlerimiz. arkanı dönüp giderken sen, ben içimdeki karanlığa uğurlayacaktım seni. sevdiğin şiirleri alacaktın yanına bir  tek, bir tek bana yazdığın ilk ve son şiiri yanıma, giderken. başucumdaki tozlu günlüğün sayfalarında bırakacaktın.orada yazdığın diyebilirim ki gidişine" diyecektim... son satır gibi hayatın tuhaflığına bir kez daha küfredecektin. Gözlerine  bakıp "ne       Ne demiştik bu aşka!   Gözlerim kangren kabuslara uyanmakta. sanki tüm hazineleri keşfedilmiş ruhumun. tüm gözler görmüş en gizli anlarımı , sensiz bu kadar düşecek miydim elden ayaktan? Seni düşünmenin suç, hiç düşünmemenin kabahat olduğunu bildiğim halde Ayrılık ayrılık kokarken avuçlarım çığlık gibi iner adın, usul usul üstüme işte bu yüzden ağır ağır çökerim bulunduğum yere, Kanayan yerlerimi görmemeni istedikçe, utanır arsızlığım yalan olur; Şarap tadını verir ağzımda işte o zaman yalnızlığın.. Bir tutam toprak kokar, bir tutam gece, kaç zaman oldu kokun sinmeyeli üstüme… Kaç gece yürümedik ıslaklığında çimlerin yalınayak, deniz olup kaybolmadık maviliğinde  ufukta geçen gemilerin… şimdi geçmişe dair izler taşıyorum yüreğimde. ne zaman uzaklığını fark etsem karanlığın korkusu iniyor yüreğime. dokunduğun bir eşya, nefesinden yoksun bir oda belki de umulmadık bir sessizlik kaplıyor yüreğimdeki yedi veren bahçeleri . geçmiş bir aşkın sureti var şimdi avuçlarımda bambaşka bir iklimdeyim sanki zaman tükendi bende, pusuda bekliyor şimdi beni yalnızlık. anladım ki sevmek lanetli söyle sevgili; ne demiştik bu aşka!..          ALIŞAMADIM a£ıگamadım Bin parçaya böldüm geceyi Her parçaya sevdamı işledim Ve sensizliği..... Zor bu hasret kokulu yastıklarda yatmak Zor bomboş duvarlarda gölgelerle konuşmak Ay firar etti geceden Sessizlik türküler yaktı zaferlerine Ağladım..... An oldu gözlerini diktim karşıma Özleminden kanatlar yaptım Gitme demeliydim, bilsemde kalamazsın Diyemedim.... Koparttım tüm güllerini tebessümlerin Tüm sevdaların yapraklarını yoldum Denizleri akıttım yanaklarımdan Gel gör ki yokluğuna Alışamadım             FİLOZOF VE FELSEFECİLERE GÖRE AŞK BENCE EN GÜZEL OLANI (sevdiğinizin kulağına fısıldadadıgınız) SİZE AİT OLANDIR....   SANIRIM BU KONUDA EN GÜZEL SÖZÜ ÖZDEMİR ASAF SÖYLEMİŞ ‘’BİR AŞKI ANLAMAK İÇİN BİR ÖMÜR GEÇİRECEKSİN’’’DİYE           Aristo Tales: "Sevmek aci çekmektir, sevmemek ölmek. Sevmek zevktir ama yalniz sevilmenin hiçbir zevki yoktur"     Bailey: "Ask dünyanin en tatli mutlulugu ile en derin acisindan yaratilmistir"     Balzac: "Ask yasaminda kadin, ancak hünerli bir çalgicinin elinde dile gelen bir lir gibidir. Kadinlar bizleri sevdikleri zaman her suçumuzu bagislarlar"       Basta: "Erkek az fakat sık sever, kadin ise çok ancak bir kez sever"       Jacob Boehme: "Istek, hareket/genisleme, yön veren tezlere bilgelik eklendiginde ask olur"       Duclos: "Ask bikilmayandir. Her seyden bikilabilir ama asktan ... hayir"       Antoine Bret: "Askin ilk solugu mantigin son solugudur"       Fenelon: "Sevmeden yasamak yasamak degildir. Az sevmek ise sürüklenmektir."       Freud: "Yasam belirtisinin kökeninde duygulanma; duygulanmanin da temeli asktir"       Victor Hugo: "Ask bir deniz, kadin onun kiyisidir."        Montaigne: "Ask utanma ve çekinmenin oldugu yerde vardir."       Newton: "Ask köprü kurmaktir. Insanlar köprü kuracaklarina duvar ördükleri için yalniz kalirlar."       Cenap Sehabettin: "Kadin olsun, kitap olsun cildine aldanmayip içindekilere bakilmalidir."       Shakespeare: "Degisiklikle karsilasinca degisen ask, ask degildir... Ask gözle degil ruhla görülür."       Mevlana: "Bir aski baska ask söndürebilir. Askta ne yükseklik, ne alçaklik, ne de akillilik ve akilsizlik vardir. Hafizlik, seyhlik, müritlik yoktur. Sadece kepazelik, asagilik ve rintlik vardir. Insanin topragini ask sebnemi ile yogurduklari için alemde yüzlerce fitne ve kargasalik peyda olur. Askin yüzlerce nesteri, ruhun damarlarina sokuldu ve oradan gönül adi verilen bir damla aldi... Ask öyle engin bir denizdir ki, ne kenari vardir, ne de ucu bucagi."     Mu-Ti: "Kim baskasini severse kendisi de sevilecektir. Baskalarini kazandirmis olan kendisi de kazanmis olacaktir. Tüm insanlar kendileri arasinda karsilikli bir sevgi hissederlerse, güçlüler zayiflari avlayamazlar, sayilari çok olanlar daha az sayidakileri, baskilari altina alamazlar. Zenginler yoksullari asla baskilari altina alamazlar, usta olanlar da beceriksizlerle alay edemezler. Sevgide tarafsizlik, kisisel sevgide yanilmayi önler; tarafsiz sevgi kisisel sevginin de güvencesidir."       Pascal: "Ask iradenin eregidir. Her çesit dissal emir ve baskilardan çok usa uymak gerekir. Iradenin eregi olan bu asktan baslayip tutkuda sona eren bir yasam mutludur. Bunlardan birini seçmem gerekse 'ask'i yeg tutarim. Biz ask karakteri ile dogariz. Ask ruhumuz yetkinlestikçe gelisir ve bizi güzel görünen seye sürükler. Bundan sonra artik bizim bu alemde sevmekten baska bir sey için var oldugumuzdan kim kuskulanir? ... Askin konusu güzelliktir ve insan evrenin en güzel nesnesi oldugu için disarida aradigi bu güzelligin örnegini kendi içinde bulmasi gerekir. Bu itibarla insan ancak kendisine benzeyeni ve olabildigi kadar kendisine yaklasani sever. Sevmeye baslayinca eskisinden bambaska bir insan oldugumuzu anlariz. Asktan söz ede ede insan asik olur."        Sus!..........Aşk... Dudaklarım durgun Suskun bir senfoniyim Sus-pus olmuşuz ikimizde Zaten derdimizde malum Diri aşklarda tat yok Ölmeli aşklar Tenlerin tenlere dolaşması yasak Bunu anlasak Sen sen olmadan da Ben yok i k e n yani Ben yaşam ı ştım A ş k t ı evreni üreten sanki Bilmem anlatabiliyor m u yum Anlaya b i l men için S e n Ç e k i n -G e n Durgun K a D ı n Pembe-Mor tonlarıma vurgun KadıN Senin o muhtaç l ı ğın Eskitil e m e yen prangaların Ama beni dinle Ben seninle ne sevişmeler düşledim ........... Ölmesek --- E ğ e r Aşkları yaşamaya değer ............ Sen bensiz Sen nedensiz Kuşkularınla yersiz Gözlerine okunan türkülere tükürensin ............. Acımasız imgeler yığınısın Sen ............. ............. Ben sözcüklerin dans eden haliyim Aşkın çiçeklerle donatılan bahçesiyim Şiirlerden örgülenmiş tenim Kurşun işlemez bir katman Sıkıysa gir içine Orada sevda seslenir Aydınlığın muştusu v a r... .............. Ne zaman Ki prangaların eskitilirse İşte o zaman AhmeD Arifin sevdası olursun Ve Nazımın memleket özlemiyle yanarsın Öyleyse çınarlar dikmeli Anadolu da Serin gölgesinde serin yaşansın aşklar .............. .............. Yoksa biz suskun piramitlerin gizemi miyiz Böylesine derinden kopan çığlıklarımızın monologlarıyla Suskunuz .............. Bir Gün...!> Yaşam nekadar acımasız değilmi..? Bazen anlatamayız yaşadığımız mutluluğu... Bazende kaybolan iki göz oluruz gözyaşlarında... Gözlerimiz yaptığımız hatalara takılır, Yaşadığımız aşkların gözyaşıyla dolu sayfalarında... Yüreğimizde dudaklarımıza yansıyan hüzünlü bir burukluk, Dilimizde söyleyeme yüzümüzün olmadığı, keşkelerimiz olur bianda.Bir bakarız ki onca zamandan sonra koca bir yanlızlık var etrafımızda.etrafımızda.Yalan sevgilerin peşinden koşmaktan yorulmuş dizler,Her yediği tekmeden sonra ağrıyan bir kalp,Sahte bakışlara kandığına isyan eden,Ve geleceği görememiş iki göz... Evet..! Artık sadece bunlar vardır elimizde... Oysa ki tek istediğimiz sevgimizi hakeden bir kalp, Sabah kaltığımızda bakıp; iyi ki varsın diyeceğimiz bir yüz, Öldüğümüzde yüzümüzde dolaşacak sıcak bir el, Ve gözyaşları arasında yanağımıza konacak bir veda busesi DEĞİLMİ...? Çokmu şey istedik acaba hayattan.? Hiçmi haketmedik sıcak bir sarılmayı.? Hep yanlış kişiler içinmi akmalıydı gözyaşları.? Herzaman ayrılıkla mı bitmeliydi yüreğimizde büyüttüğümüz sevdalar.? Kimsenin Cevap veremediği bir kaç soruydu işte kalemimden dökülenler. Sanırım şuan çoğumuzun sızlayan bir vicdanı, Ve gözünün önüne gelen bir ayrılık zamanı var.. Herkesin öldürdüğü bir sevgisi var benim ki gibi, Herkesin bir günü var içini sızlatan, Kendi elleriyle yanlızlığa ittiği bir aşk var haince. Bu yüzden ağlamıyormu yüreğimiz sessizce... Bu yüzden korkmuyormuyuz yanlızlıktan, gün karanlığa döndükçe... Birgün..! Belki...! Bir yerde...! Öldürdüğümüz aşkların vicdanımızdaki izlerinden kurtulmak, Ve Sevdiğimiz insanın yanında ölmek  Cigerin Yansin...  Birikti uğrunda döktüğüm yaşlar Al götür vicdansız ruhun yıkansın Her günüm hasretin zulmüyle başlar Ahımı hakettin ciğerin yansın Bilseydim duyguya yer yok dininde El pençe durmazdım hayalin önünde Kapkara yas tututum doğum gününde Neşemi yok ettin ciğerin yansın Doğuştan sevgiye aşka meyildim Kimsenin lütfuna muhtaç değildim Bir sana diz çöktüm sana eğildim Canıma tak ettin ciğerin yansın Sen ince ağrımsın veremdim sana Aleme haramdım, haremdim sana Aşkınla tutuşan ,keremdim sana Aslıdan çok ettin ciğerin yansın Düşsemde kalkarım tutma elimden Gururum merhamet ummaz zalimden Beddua çıkmazdı şair dilimden Sabrımı tükettin ciğerin yansın Sineni kaplasın bu onmaz yara Hayatın boyunca gölgemi ara Değil mi sen benim yüzümü kara Saçımı ak ettin ciğerin yansın.....   Kategori:   BİR KIŞ AKŞAMI   Pencereye kar düşünce Çalar akşam çanı uzun, Evi düzen içinde Hazır sofrası çoğunun Gezgin-göçebe kimi de Gelir karanlık yollardan kapıya Toprağın serin özsuyu Açar altın, kemer ağacında. Yolcu girer içeri sessiz, Eşiği taş yapar acı. Duru aydınlıkta, sofrada Ekmek, şarap parıltısı. Anlattıkça kış vuruyor satırlarıma Anlattıkça üşüyor, anlattıkça ısınıyor yüreğim. Bugün sardunyalarım da açmadı Belki de küskün renklere Ellerimde günah gibi yaşayamadıklarım Sensiz soluyorum anlayacağın Mavi mavi ölüyorum Duyuyor musun, orada mısın, Var mısın, yok musun? Bir tek şeyi unutma! Seni sevdim ben. Yanarak, yıkılarak Aklıma her geldiğinde ağlayarak.... KAR    Kar yağdı durmadan üç gün üç gece, Tıkandı geçitler yollar kapandı. Yalnızlığın buzdan çetelesinde Kimseler umursamadı karı. Yüzlerinde iğreti bir kibirle Hep düşürmekten korktukları, Dalıp gittiler günlük işlerine. Diz boyu birikmiş kar içinde Yürürdük uzatarak açtığımız kanalı, İki kar güvesi gibi sokaklarda seninle Anardık bütün yitik aşkları Bu karlı kış gününde. Güngörmüş dağlara karşı Sımsıcak öpüşürdük sarılıp birbirimize. -Sevgilim, yanımda olsaydın keşke! Şölensiz, sevinçsiz yaşıyoruz şimdilerde, Bir iğdiş ve buruşuk zamanı. Kimsenin türküsü yok dilinde Karşılayacak yağan karı Coşkulu ve sarhoş sesiyle. Bıçak açmıyor ağızları; Acı, yalnız acı var yüreklerde. Kar yağdı durmadan üç gün üç gece, Yaslandı duvarlara, kapıları zorladı, Pencerelerden baktı ev içlerine. Kar hiç böyle kimsesiz kalmadı Kendi özgül tarihinde. Çıngırakların, kızakların karı Yağdı herşeyin üstüne sessiz bir öfkeyle. Birikti bir çamaşır ipine bile. Saçaklardan sarktı, Attı kendini gürültüyle yere, Kimse sahip çıkmadı; Yığıldı kaldı duvar diplerine. Yalnız kuş ayakları Bastılar incelikle göğsüne. -Sevgilim, yanımda olsaydın keşke! Kar var yaşadığımız günlerde. Umutsuzluk çevremizi kuşattı, Kıtlık kıran gündemde. Yine de ele güne karşı, Özenle saklıyorum yüreğimde Sana duyduğum aşkı, Dört yanım kar içinde KAR ŞİİRİ..   Karın yağdığını görünce, Kar tutan toprağı anlayacaksın. Toprakta bir karış karı görünce, Kar içinde yanan karı anlayacaksın. Allah kar gibi gökten yağınca, Karlar sıcak sıcak saçlarına değince, Başını önüne eğince, Benim bu şiirimi anlayacaksın. Bu adam, o adam gelip gider, Senin ellerinde rüyam gelip gider, Her affın içinde bir intikam gelip gider, Bu şiirimi anlayınca beni anlayacaksın. Ben bu şiiri yazdım aşkın çeşidi, Öyle kar yağdı ki elim üşüdü, Ruhum seni düşününce ışıdı, Her şeyi beni anlayınca anlayacaksın... Sevgililer Gününün Tarihçesi     Sevgililer Günü www.birgonulbal.blogcu.com         SEVGİLİLER GÜNÜ tarihte de ne aşklar yaşanmış dedirtiyor: Sevgiler Günü'nün başlangıç tarihi eski Roma zamanına uzanıyor. Eski Roma'da 14 Şubat günü bütün Roma halkı için önemli bir gündü. Nedeni ise bu günde Roma tanrı ve tanrıçalarının kraliçesi sayilan Juno'ya duyulan saygıdan ötürü tatil yapılırdı. Juno ayrıca Roma halkı tarafından kadınlık ve evlilik tanrıçası olarak da biliniyordu. Bu günü takip eden 15 Şubat gününde ise Lupercalia Bayramı başlıyordu. Bu bayram halkın genç nüfusu için büyük önem taşımaktaydı. Bunun nedeni ise yaşantıları kesin kurallar ile sınırlandırılmış, bunun doğal sonucu olarak bir birliktelik yaşama şansı olmayan bu gençler sadece bu bayram süresince bile olsa birbirlerinin partneri oluyorlardı.Hangi genç bayanın hangi genç erkek ile bir çift oluşturacağı eski bir gelenek olan ve Lupercalia Bayramı'nın arife günü yapılan bir çekiliş ile belli oluyordu. Romalı genç kızlar isimlerini küçük kağıt parçalarının üzerine yazıp bir kavanoza koyuyorlardı. Genç Romalı erkkeler ise kavanozdan bu kağıtları çekerek üzerinde hangi kızın ismi yazıyorsa o kızla bayram eğlenceleri boyunca beraber oluyorlardı. Bu birliktelikler birbirine aşık olan çiftler için bayram süresinin dışına taşıp genellikle evlilikle sonlanıyordu. O zamanın İmparatoru 2. Claudius, Roma'yı kendi katı kuralları ile zalimce yöneten bir hükümdardı. Onun için en büyük problem ordusunda savaşacak asker bulamamaktı. Ona göre bu durumun tek sebebi Romalı erkeklerin aşklarını ve ailelerini bırakmak istememeleriydi. İşte bu yüzden Roma'daki tüm nişan ve evlilikleri kaldırdı. Aziz Valentine de Claudius'un hükümdarlığı zamanında Roma'da yaşayan bir papazdı. Kendisi gibi papaz olan Aziz Marius ile birlikte Claudius'un yasağına rağmen gizlice çiftleri evlendirmeye devam etti. Ancak imparator bu durumu bir süre sonra öğrendi. Aziz Valentine insanları evlendirmeye devam ettiği için tutuklandı ve yaptıklarının cezası olarak sopa ile dövülerek öldürüldü. Milattan sonra 270 yılının 14 Şubatı Hristiyan şehitliğine gömüldü. Aynı zamanlarda Roma'daki putperestler, şubat ayı içinde kutlanan Lupercalia Bayramı'nı kendi putperest tanrıları için kutluyorlardı. Bayram öncesi yapılan geleneksel çekilişi ise seromoniye bağlı kalarak kendileri için uygulamaya başladılar. Hristiyan Kilisesi'nin ilk kurulduğu yıllarda hizmet veren papazlar bu törenlerin, özellikle de evlenmemiş gençlerin putperestler ile birlikte anılmasından rahatsız oldukları için bir çözüm buldular. Bu gençlerin isimlerinin azizlerle birlikte anılmasını istedikleri için Lupercalia Bayramı'nın başladığı günü Aziz Valentine Günü olarak kutlamaya başladılar. O gün bugündür her yılın 14 Şubat'I Sevgililer Günü olarak kutlanmaya devam ediyor ve yeryüzünde kadın ve erkek beraber olduğu sürece de kutlanmaya devam edecek gibi. Kesin olmamakla birlikte bazı kaynaklara göre bu özel günün kutlanma sebeblerinden bir diğeri ise Hristiyanlığı seçtiği ve bu inancından vazgeçmediği için öldürülen Romalı Aziz Valentine. 14 Şubat 270 yılında ölen Valentine'nin ölüm günü o günden sonra Sevgililer Günü olarak kutlanmaya başlanmıştır. Efsanenin başka bir yönü ise Aziz Valentine'nin İmparator Claudius hükümdarlığı ile aynı dönemde bir tapınakta papaz olarak hizmet vermesi ile ilgili. Claudius Valentine'i emirlerine uymadığı ve kendisine başkaldırdığı için tutuklatıp öldürdü. Bu olaydan 226 yıl sonra 496'da Papa Gelasius Aziz Valentine'i onurlandırmak için Şubat 14'ü Aziz Valentine Günü olarak belirlemiştir. Yıllar 14 Şubat aşıkların birbirlerine aşk mesajları yolladığı, şiirler okuduğu, beraber vakit geçirdiği bir gün olarak günümüze kadar geldi. Bununla pararel olarak Aziz Valentine de bütün sevenlerin koruyucu azizi haline gelip böyle anılmaya başlandı. Sevgililer Günü, 1800 yıllardan sonra Amerika'da Esther Howland'ın ilk Sevgililer Günü kartını yollamasından bu yana günümüzde daha çok sayıda insanın kutladığı toplumsal bir olay haline geldi. Bunun doğal sonucu olarak olayın ticari yönü çok gelişti. Neredeyse herkes her yıl 14 Şubat'ta sevgililerine veya eşlerine bu günün ruhu ile bütünleşen, karşı tarafa sevgilerini anlatan hediyeler vererek bu günü kutlamaktadırlar.