BOR'U     TANIYALIM  - Bor Genel Bilgiler  - Bor'un Manası  - Geçti Bor'un Pazarı  - Bor Fotoğrafları  - Bor Şiirleri  - Bor Yemekleri  - Bor Slayt  - Ahmet Kuddusi Hz.  - Bor AĞZI  - Bor Mezarlığı  - Bor FORUM  - BURASI NERESİ?  - Niğde Filmi   BOR Üzerine    Bor Türküleri    Bor Şiirleri    Bor Öyküleri    Bor Üzerine    Ankara Bor 'luları Derneği    Bor İnternet Siteleri    Bor Deyimleri BOR Ünlü Kişileri    Müzik    Şair, Yazar    Felsefeci, Dinadamı    Politikacı, Diplomat    Bilim adamı    Resim Heykel    Hayırseverler    Oyuncu Yönetmen Senarist    Öğretmenler Eğitmenler    Bor 'un garip kişileri Faydalı Linkler   Bahçeli Kasabası   Bahçeli Radyosu   Balcı Köyü   Çukurkuyu Web Sitesi   Çukurkuyu web sitesi   dinleme cihazı   Evden Eve Nakliyat   Fertek Sitesi   Koyunlu Resimleri   Koyunlu Web Sitesi   Niğde Üniversitesi   Niğde Valiliği   Sulama sistemleri   Ulukışla Radyo                              SEVEN KALBİN YIKAN GÜZELLER   Kemerhisar  ve arkada Okçu Dağı Kemerhisar Sonbaharda Bostan Sonbaharda Kayısı Bahçesi Geçmiş zaman olurki hayali cihan değer...   Sanırım bir bayram kalabalığın nedeni, Dikkatle bak bu resme görebildinmi dedeni?   BAHÇELİ KAHVE (ESKİ)                                                    GENEL GÖRÜNÜM                              Şiirlerle bor BOR'A HASRET Anamın koyduğu azık aklımda Her sabah kalkınca Bor'u özlerim. Gün batar gurbette içimde tasa, Özden rüzgarından haber gözlerim. Firkat basar beni her akşam böyle, Sıra selvilerden geçip de şöyle, Çakılbahçe'den bi gonca kopartıp, Sinandı bağından eseyim derim. Seccademi serip yarımadaya, Gece orda yatıp bakarak aya, Yunak'ta soyunup gireyim suya Bentkavak'a kadar yüzeyim derim. Çayırlı Camide bir namaz kılıp? İftiyan yoluyla, yedi odaya, Acıgöl'de durup Kuddüs Baba'ya, Bütün sırlarımı vereyim derim. Gurubu seyredip kayabaşında, Şıra kaynatayım kala dışında Sızgıt dürümünde, arabaşında, Eski lezzet var mı sorayım derim. Azrail gelirse şu genç yaşımda, Bir türkü yakılsın dombul başında, Okçu suyu içip sabah beşinde? Bor'da canımı al öleyim derim. Bor'lu Ferit derde düştüm hasretle BIr gün kavuşursun inşallah dosta Paşa camii'nde serdiğim posta, Yüzümü, gözümü süreyim derim. Ferit ÜNAL BOR'DA BİR AKŞAM Altın bir elma düşer dalından göğün, O renk renk gölgeleri dökülür, gün sonunun, BIr nur havuzu dolar pembeliğiyle ünün, Eteklerini tutar dağlar altın buğunun. Salkım söğütlerin nur dökülür yaprak yaprak, Ilık rüzgar dökerek geçer bütün dalları, Bir akşam yemişidir elimde ılık toprak, Ve bir masal kokusu aşıp gelir yolları. Ellerim güneşe o kadar yakın; tutarım, O elmayı ısırmak isterim ben bu akşam, Eşsiz pembeliklerde yıkanırım-yatarım Derim; hayata veda, sonsuzluğuma selam. Bir Bor elması gibi ey batan güneş seni Isırmak sitiyorum seni büyülü yemiş, Hatırla masallarda bahtiyar geçen günü, O günler, o günler bu özlemle zenginleşmiş. Elim değiyor Hasan Dağı'na, serinliğe, Yüksekliğe uçuyor.. Kar öbek öbek, Pembe pembe halılar serilmiş "yürü" diye Bu çocuk ufukları özledi, yürüyecek. Duru bir pembeliğin örtüsündedir dağlar, Dağların arasından uzatıp ellerimi Erişmek istiyorum gök bitimine kadar, Okşayabilmek için bütün sevdiklerimi. Uyu, çocuğum uyu, ko başını dağlara, Tanrının işlediği o yorganı; ufuğu, Serdi bu eşsiz akşam, ilk yatağıma; Bor'a... Ve bahçelerde annem ninni söylüyor uyu! Her an değişen bir gül gibi açtı çocuğum, Dağları okşamak... O dağları kafesinde, Ufkunda öz elmayı koklamak istiyorum, İşte, güneş orada akşamın bahçesinde. Ceyhun Atıf KANSU Bor'da Bir Sabah Yürürüm, duvarlar boyu yürürüm, Tozlu dallar sarkarlar kerpiç duvardan, Sarı buzağılar, atlar görürüm, Yaşlı koçlar ayrı yürür davardan. Bir ağaç köprüden kotar geçerim, Yürürüm dilimde türkü, yollardan. Sorarım kuyuya, nettin gelini? Deveyi yuttun da yedin malını, Yiğidi çökerttin kırdın dalını, Gelini ağıdı düşmez dillerden. Gönlüme yayılır köpük kokusu, Çağlaya çağlaya dağılırken su, Yeşil yeşil kokar köpük yiyen su, Bir mavilik akar gelir göllerden. Pembe nanelerde ak kelebekler, Islak kanatlarla uçar sinekler, Oyun oynar suda büyülü renkler, Böğürtlenler suyu öper dallardan. Su içinde yeşil sazlar gerinir, Gün ışığı halka halka görünür, Oyuklarda beyaz köpük arınır, Kayalar renk giyer altın ellerden. Yeşil su, altın su, güzel çağlayan, Gönlümdür sularla, düşen, oynayan, Vuruldum sabahtan, sevdim sabahtan, Güzelin adını sor güzellerden. Yarime benzeyen kızlar yollarda, Benim kuşlarımdır öten dallarda, Annemin sesini duydum dillerde, Bir kucak mutluluk derdim güllerden. Ceyhun Atuf KANSU   BİNBİRİNCİ GECE Gurbetten gelmişim, yolcuyum hancı Şuraya bir yatak ser yavaş yavaş... Aman karanlığı görmesin gözüm! Beyaz perdeleri ger yavaş yavaş. Sıla burcu burcu ille ocağım Çoluk çocuk hasretinde kucağım... Sana her şeyimi anlatacağım, Otur başucuma sor yavaş yavaş. Güç bela bir bilet aldım gişeden Yolculuk başladı Haydarpaşa'dan! Hancı n'olur elindeki şişeden, BIr kaç yudum daha, ver yavaş yavaş. Ben o gece hem ağladım hem içtim, İki gün diyardan diyara uçtum... Kayseri yolundan Niğde'ye geçtim; Uzaktan göründü Bor yavaş yavaş. Garibim; her taraf ban yabancı, Dertliyim; çekinme doldur be hancı! İlk önce kımıldar hafif bir sancı, Ayrılık sonradan kor yavaş yavaş. Bende bir resmi var yarısı yırtık On yıldır evimin kapısı örtük! Garip, bir de sarhoş oldu mu artık, Bütün sırlarırıı der yavaş yavaş. İşte hancı! ben her zaman böyleyim Öteyi ne sen sor ne ben söyleyim Kaldır artık boş kadehi neyleyim, Şu benim hesabı gör yavaş yavaş. Bekir Sıtkı ERDOĞAN BOR'DA BAHAR Ortaanadolu'nun küçük, şirin köşesi Sanki seher yeliyle esilir yeşil Bor'da Bağların de dinlenir kuşların şakrak sesi, İlham, gönülde derya, yüzülür Yeşil Bor'da. Çiçeklenir ağaçlar, yemyeşil olur kırlar, İpek ipek ibrişim ilkbaharda çayırlar, Kuzuya mera olur, güzden kuru bayırlar, Bu mevsimde arzuyla gezilir Yeşil Bor'da. ÇAKILBAHÇE, GEBERE, KAYABAŞI'nda bahar, Özdende karsuları, coşarak çağlar akar BENTKAVAK, MANASTIR'da sevdaya türkü yakar, Sevgilinin yüreği ezilir Yeşil Bor'da. Bahçeler gonca gonca, çeşit çeşit gülleri, Ötüşürken yarışır bülbüllerin dilleri İlkbaharda yemyeşil giyer mevsim tülleri, Sevgi dolu güzellik, süzülür Yeşil Bor'da. YANIK KAPI, bağları mor menekşe kokuyor YUNAK'da HUMAN Çayı Köpürerek akıyor KIZILYER'de leblebi çiçekleri şakıyor, Duygular sanki düğüm, çözülür Yeşil Bor'da. Hıdırellezle gidilir bağa, yeni yaprağa, Canlılık fışkırıyor, hayat gelmiş toprağa Gece çiçeklerinden esans yayılır, dağa İlham gelir, mısralar yazılir Yeşil Bor'da. Bor'a özlemle dolu Bor'lular gurbet elde Birer hatıra şimdi yanık türküler dilde, Kavuşmamız neşedir hasretli gönüllerde, Sabır vuslata tesbih, dizilir Yeşil Bor'da. Hayat kazanmak için gurbetlere gittiniz, Bazan mektup yazdınız, bir selam ilettiniz, Ana baba kalbinde vuslatı özlettiniz, Sizi bekleyen ecdad üzülür Yeşil Bor'da. ACIGÖL, ELALDI'da hayatın son durağı, Kimini gobca iken erken almış kırağı Anmadan durulmuyor neşe olsa da ağı, Her geçişte burukluk sezilir Yeşil Bor'da. Kaynakları beslesin; yaşatsın karlı dağlar, Pınarlar şırıl şırıl, mehtaba çelenk bağlar, FESCİOĞLU, sevinçli gelmiş yine ilkbahar, Sevgilere mezar mı kazılır Yeşil Bor'da. M. Emin ARISOY (FESCIOĞLU)       Bor ŞehriTesmiye kıldı erenler Bor iken Nur adını, Etti çok zira Huda uşşakını ubbadını. Ekseri halkın mesakin dahi mazlum ise de, Gönderir Rezzak-ı Alem cümlesinin zatını. Alimi çok, talibi çok, ez-kadim hem salihi, Zakiri çok eylemez terk ruz ü şeb evradını. Görmedim hiç böyle bir kavm ki zekatların verir. Hakk Tealâ eylemiş çok anların hasadını. Çoğu çulha, rençberi çok, ağniyası borçlu hem, Kesmesin Mevlâ o kavmin avnini imdadını. Bid'ati az, ziyneti az, saire nisbet ile, Nasihin pendin tutarlar mürşidin irşadını. Affı galib, kezmi galib, kin adavet tutmayıp, Biribirinin kim temenni eylemez berbadını. Çün peder merhum ederdi anı tercih Mer'aş'e, Görüben kurasını huffazını zühhadını. Kadiri saliklerinden oluben uyandılar, Hep severler kendini Geylanı'nı Bağdad'ını. Köyleri çok imiş evvel cümlesi olmuş harap, Eyleyip viran, haramiler kamu bünyadını. Sahibi yoktur Huda'dan gayri işbu beldenin, Kahr ü ilhak eylesin Mevlâ anın hüssadını. İçlerine bir garip gelse unutur beldesin, Gezdirir seyrettirirler bahçe-i abadını. Eyledi medhini Türkmanice Kuddusi anın, Medh eder her kim de görse bağ u ma'i badını. Ahmet Kuddusi GEÇMEDİ BOR'UN PAZARI BAĞLA EŞEĞİNİ SİKKEYE Çanaklar kırılarak Satılmaz... Kârlı işler ara. Sırtında kambur Yün çırpar Avradın Zâra. Acıkan çocukların Yem bekleyen hayvanların Düşündürmesin seni... Geçmedi Bor'un pazarı Bağla eşeğini sikkeye; Para kazanacaksın, Gitmeyeceksin Niğde'ye... Umutsuz kalma Pazar meydanlarında... Müşterilerin duysun sesini, "Halil yine gelmiş..." desinler. Dallarından koparılmış Elmalarından sat, Buz gibi yesinler... Geçmedi Bor'un pazarı Bağla eşeğini sikkeye; Satacaksın malını Para kazanacaksın, Gitmeyeceksin Niğde'ye... Seni üzmesin Vurdumduymazlıklar... Hileli işler, Cambazlıklar... Bırak bunları Bir kenara, Kafanı yorma... Geçmedi Bor'un pazarı Bağla eşeğini sikkeye; Satacaksın malını Para kazanacaksın, Gitmeyeceksin Niğde'ye... Üzeyir Lokman ÇAYCI Bor - 09.05.2000 GEÇTİ BOR'UN PAZARI Başta kavak yelleri estiği günler hani ? Beklediğin nişanlar, şerefler, ünler hani? Aradığın sevgili, şanlı düğünler hani? Selvi gibi ümitler döndü birer iğdeye, Geçti Bor'un pazarı, sür eşeğini Niğde'ye. Sende cevher var imiş bunu herkes ne bilsin. Kimler böyle züğürdün huzurunda eğilsin ? Şöyle bir dairede müdür bile değilsin. Ne çıkar öğrenmişsin mesahayı pi diye, Geçti Bor'un pazarı, sür eşeğini Niğde'ye. Bilmemki ne olmaktı senin gayen, maksadın ? Fare gibi kitapların arasında yaşadın. Ne dans ettin eğlendin, ne sevdin kız kadın, Kim dedi hey serseri gençliğine kıy diye ? Geçti Bor'un pazarı, sür eşeğini Niğde'ye. Gönül ne çalgı ister, ne eğlence ne de dans, Ne güzel kadınların önlerinde reverans. Kapandıkça kapandı bunca yıldır kahpe şans. İhtiyarlık gölgesi perde çekti dideye, Geçti Bor'un pazarı, sür eşeğini Niğde'ye. Fırsatı iyi kolla, sakın olma dangalak, Keyfine bak dünyada gülerek, oynayarak. Sende iç şampanyalar, viskiler bardak bardak, Dokunuyor üç kadeh şimdi bizim mideye, Geçti Bor'un pazarı, sür eşeğini Niğde'ye. Hasanın böreğine vaktinde yetişmeli, Hiç durmadan gövdeye atıştırıp şişmeli. Yanıpta kavrulmadan mükemmelen pişmeli, Yoksa seni almazlar hiç bir yere çiy diye, Geçti Bor'un pazarı, sür eşeğini Niğde'ye. Namdar Rahmi KARATAY BOR ŞEHRİ Sevgiler, saygılar ve mutlu insanlar Ayrı bir heyecanla kurulur pazarlar Çan, çıngırak, heybe, saç, kepe kepenek Ne çok el sanatı var bir bilsek Rahatı sevmez Bor halkı Durmadan üreterek, çabalar, çalışır, Sabah erkenden işe koşar, selam vererek Her gün yeni bir heyecanla başlar, Kimi işine, kimi de bağlara, bahçelere taşınır Okumuşu çoktur, aydındır Bor halkı Üretken insanları yetiştirir çok çeşitli has meyveleri Yaşamın rengidir bağları ve bahçeleri Tarihe uzanır değişik kültürleri Buluşmuştur hepsi bu güzel topraklarda Seyre doyum olmaz Kayabaşı'ndan Ova Bu topraklarda doğa da bir başka Hayatta bir başka Bir yanı bozkır, bir yanı yeşil örtü Kışları sert, yazları ise yayla İnsanları sevecen ve mutlu Alışmıştır her koşulda yaşamaya, Eller dua için açılırken huşu ile, Memleket sevgisi vardır içten içe, Her köşesinde ayrı bir anı yaşar, Bor'u gezen insan gördüğüne şaşar Tarihi evleri, kiliseleri, camileri, Her köşede var dünün izleri Bir yol uzanınca Kemerhisar ile Bahçeli'ye, Ötede Çukurkuyu,Gökbez, İftiyan sanki seslenir. Yaşarken tarihten gelen eserleri, Balcı'da anıt kestane ağacı ovayı selamlar Gezdiğiniz yerde doğa ile tarih sanki birlikte oynar... Yemek vakti geldiğinde birer birer kurulur sofralar Söğürmeler, kavurmalar, tavalar Olmaz ise çökelek ile dürümde var Ve gün geceyle buluştuğunda Evlerde bir dost meclisi kurulur sonra, Günlük anılar anlatılır orada Geçmişle bağlantılar kurularak... Sevgiler yoğundur, komşulukta yürekten, Bor'da yaşanır gündüzde gecede, Güzellikler samimi ve içten, Gerçek içinde gerçekten... ÖMER FETHİ GÜRER Bor Kültür - Sanat BOR İLÇEMİZE HAS YEMEK , TATLI VE KIŞLIK GIDALAR.        Bor , yemekleriyle de ünlü bir ilçedir aslında. Belki Türkiye’nin başka bölgelerinde de Bor’umuzda yapılan yemek çeşitlerine rastlanmaktadır fakat Bor’da yapılan yemeklerimizin kendine has bir yapılışı vardır.Kullanılan malzemeleri genellikler bizzat bu yörenin malzemeleridir dolayısıyla bu özellik yemeklerimize kendine has özelliği katmıştır.Genel itibarı ile yiyecek dediğimiz fakat bazen çorba, bazen kışlık , bazen tatlı olan bu ihtiyaçları kısa da olsa anlatmaya çalışalım.Bor’da kışın zorlaşan yaşama önceden hazırlıklı olmak, dayanacak her gıda ürününü saklamak esastı.Sarı erik, kayısı ve çilekten reçeller yapılırdı.Bulgur, erişte, tarhana, salça, ev ekmeği hazırlanırdı. Vişne, kiraz, erik, kayısı, zerdali, kurutulurdu. Elma, armut hak kesilirdi.Kabak, patlıcan, biber ipe dizilip asılırdı. İşkembeler üzüm çubuğuna geçirilir gerilirdi. Etler, kış için kurutulurdu. Sucuk, pastırma, kavurma yapılırdı. Yapraklar tuzlanırdı. Biber, domates, salatalık, lahana, üzüm turşuları kurulurdu. Arabaşı Çorbası ;     Arabaşı Genellikler kış aylarında yapılan ve ev gezmelerinde sıkça sunulan bir yemekti.Özellikle aileler birleşip birlikte bu yemeği yaparlardı.Daha sonra bu kaynaşma içinde hem muhabbet, hem akrabalık bağları gelişirdi.Genellikle kış aylarında yapılması av etinin kış aylarında bol olmasından ve bu çorbanın soğuk günlerde içilme özelliği olduğundan kaynaklanırdı.Şimdi bu özel çorbanın nasıl yapılacağına ilişkin bildiklerimizi söyleyelim.           Av eti, yoksa hindi eti o da yoksa tavuk eti (bazıları kuzu eti ) haşlanır, kemiğinden ayrılıp didiklenirdi.Pirinç de hazırlanır ayıklanırdı.Pişirilip suya atılırdı.Acı ve tuz eklenip un, yağ, salça kavrulup çorbaya yedirilirdi.Kaynadıktan sonra servis yapılırdı.Bir de bu çorbanın özel hamuru var.Bu hamur da şöyle yapılırdı; Normal un soğuk su ile karıştıra, karıştıra ocağa yerleştirilirdi.Pişirilir sinilere alınırdı.Sinini ortasında da tas bulunurdu.Taslarla Arabaşı çorba limonluca ve bol baharatlı bir şekilde sıcak servis yapılırdı.  Söğürme ; Eskiden fırınlarda yapılan artık mangallara, barbekülere düşen bir et yemeğidir.Aslında yemek de değildir bir zevktir.Eskiden koyunun pirzola kısmından alınan eti tuzlar , yağlı şekilde tavaya yayarlarmış ve fırına verirlermiş bu yemeğe de Söğürme derlermiş.Ama zamanla söğürme şu şekilde de yapıla gelmiştir.  Kemiksiz siyah et alınır, ince ince kesilir (yazılır) , tuzlanır (baharatsız) ve mangalda pişirilerek söğürme yapılır. Kelle Yemeği -Tirit ; Eskiden evlerde ekmek yapılırdı.Bunlar tandır adı verilen fırın misali yerlerde meydana getirilirdi.İşte ekmek yapma olayı bittiğinde tandırda kalan köz boşa gitmezdi bu közle de kelle yapılırdı.Kelle tandırda ütülür, temizlenirdi.Daha sonra küçük kelle çömlekleri alınır içine biraz su koyulur, kelle de içine yerleştirilir ve tuzlanır.Sonra hazırlanan kellemiz çömlekle tandıra gömülür.Tandırda pişen bu kellenin tadına doyum olmaz. Tepsiye parçalanarak koyulan ev yufkasının üzerine kelle suyu yani tirit dökülerekde yenir . Aşlık Çorba ve Pilavı   ; Evlerde kışa hazırlık için aşlık yapılırdı.Aşlık (erişte) ; yumurta, un, tuz, su kullanılarak bunları sertçe hamur şeklinde yoğurup şepe  (Bkz. Bor Ağzı )gibi kalın açıp dürüm gibi sardıktan sonra kesilerek küçük parçalara ayırarak oluşturulurdu.Daha sonra kesilen parçalar güneşte kurutulurdu.En son olarak hazırlanan parçalar fırında kavrularak çorba yapımına hazır hale getirilir. Aşlık Çorbası ; Biraz yağ ve salça alınır tencerede kavrulur sonra üzerine biraz su ilave edilir.Belli süre kaynadıktan sonra üzerine aşlık ilave edilir.Aşlık yumuşamaya başladıktan sonra artık çorbamız hazırlanmış olur. Aşlık ile pilav da yapılırdı ;  Bir tencerenin içinde suyla birlikte aşlık haşlanır, haşlanan aşlık kevgirden geçirilerek süzülür.Haşlanmış aşlığın üzerine daha önce kızdırdığımız tereyağını dökeriz ve pilavımız hazır hale gelir. Tarhana ;  Tarhana için süzme yoğurt kullanılır.Yoğurt koyu ayran kıvamına gelinceye kadar su ile karıştırılır.Sonra  ocağın üzerinde pişirilmeye başlanır.Pişirme işlemi sırasında içine yarma buğday katılır.Tuz eklenip buğday yumuşayıncaya ve karışım kaynayıncaya kadar karıştırma işlemi devam eder.Kaynama başlayıp karışım koyulaşınca indirilir ve soğumaya bırakılır.Daha sonra şekil verilerek hazırlanır.Bor’da tarhana yapıldığı zaman komşular birbirlerine bunu ikram ederler.Geri kalan kısmı da kış için kurutularak saklanır. Pekmez ;   Bağdan üzümler toplanır, yıkanır şarapanada çiğnenir,  çıkan şıra pekmez toprağıyla kestirilir, duru olduktan sonra ocağa konulur koyu kıvamı alıncaya kadar kaynatılır.Sonra soğumaya bırakılır.Kışın yenmek için hazırlanır. Niğde Tava ;   Malzemeler:  2 kilo kuşbaşı et , 250 gr civarında kuyruk yağı , 3 baş sarımsak, 250 gr sivribiber, 1 kilo kabukları soyulmuş  domates. Yapılışı:Biber , domates ve sarımsak  küçük küçük doğrandıktan sonra tepsinin altına önce sarımsaklar , üzerine kıyılmış biberler , onun üzerine domates, onun  üzerine de etler dizilir.En üste de kuyruk yağı konulur ve tuzlanarak fırına verilir.Servise hazırdır. Salça  ;Ağustos sonlarında Sazala’nın domatesi atlı arabalar ve merkeplerle pazara gelirdi.Domates sandıklarla alınır, büyük bir kazanda yıkanır ve tuz atıp birkaç gün güneşte bırakılır.Sonra kalbur ve kevgirde el ile ezilerek geçen domates suyu ocak üzerinde leğen ile kürek ile karıştırılarak kaynatılır.Kıvamı, renginin koyuluğu ve tadı kontrol edilerek suyu iyice alınıp koyu kırmızı bir kıvama gelmesi ile ateşten alınıp kaplara konur.Salça leğeni de çocuklar ve komşular tarafından el ile sıyrılarak, yalanarak yenir yada ekmeğe sürülerek tadılırdı.Özellikle yeni yapılmış salçayı yeşil soğanla yemeye doyamazdık.Domates çekirdeği ve posası da kurutulup yakıldığı gibi tohum olarak da yararlanılırdı. Kabak Tatlısı  ; Kabak duru pekmeze katılarak kabak tatlısı yapılır.tohuma bırakılan kabak düzgün kesilip kabuğu soyulup sulandırılır, kirecin duralmış suyuna 3-4 saat bırakılır.Kireçli sudan alınıp iyice yıkanır ve süzdürülüp kuş kanı denen hazırlanmış, kaynatılmış şıraya kabak katılır.Kabak tadını çekene kadar kaynatılıp rengi kırmızılaşınca tülbentle süzülerek şıra alınır, kabaklar devamlı karıştırılmaya devam edilerek kıvamına gelince ateşten alınır ve pekmezin içine konup yemeye hazırlanır. Köfter ;  Pekmez yapılan evde köfter de yapılmaktadır.Beyaz üzümden elde edilen şıra kaynatılıp yüzünün kefi alınır, ateş söndürülür.Nişasta ve un ölçüye göre hazırlanır.Soğuk şıra ile yoğrulur.Özel köfter küreği ile dinlenen şıraya yoğrulan boza kıvamındaki nişasta ve un karışmış şıra katılır ve köfter küreğiyle 45 dk bu işlem devam eder.Kıvamını bulunca leğen ateşten alınır.Önceden hazırlanmış kaplara kepçe ile akıtılan karışım 1 gün bekletilir.Soğuma ile kısmen katılaşan kıvama köfter denilir.Ertesi gün kaplarda düzenli olarak kesilerek  yerden yüksekçe ve güneş gören, korunmalı yerlerde kamış çığlara düzenli olarak serilir., birkaç gün sonra arkalı önlü yapılır ve kurumaya bırakılır.Kuruması sonrası toplanıp  bez torba ya da tenekelere alınarak kış için saklanır.Köfter kaynaması da komşularla paylaşılan bir gelenektir. Sirke   ;  Şarapanada (bkz. Bor Ağzı) pekmez sıkıldıktan sonra cıbrası(bkz. Bor Ağzı) kalırdı.Çuval bez üzerine konan cıbra üzerine ağırlık konur, birkaç gün beklenir ve kendi kendine ısınan cıbra kontrol edilir, kıvamına gelince üzerine kovalarla su serpilirdi.Sızan su alınırdı ve birkaç kez aynı iş yapılırdı.Sonuçta oluşan sıvı damacanalara ya da küplere konurdu.Üzümün türü sirkenin keskin olmasını sağlardı.  Sirke damacanada korunur ve birkaç yıl bekletilince olurdu.Sıra ile damacanalar kullanılırdı ki sirke çok keskin olurdu.Sirke satılmaz olmayana verilirdi. Vıttırıvızzık  ; Pekmezle yapılan özel bir tatlıdır.Kışın canı taze köfter isteyen bunu yapabilir.Köfter niteliğinde pratik olarak yapılan bir tatlıdır.Yapılışı: 1 su bardağı su,1 su bardağı pekmez karıştırılır, 2 çorba kaşığı tepeleme nişasta ilave edilir kaynayıncaya kadar karıştırılır.Kaynadıktan sonra küçük tabaklara koyulur üzerine dövülmüş ceviz serpilerek servis yapılır. ŞAİR VE YAZARLAR  : Emin Atlı , Arif Ay (1953), Halil Ataman (1988- ), Togay Bayatlı (1938- ) , Yavuz Donat (1943- ) Talat Gün (1909- ), Ömer Fethi Gürer (1957- ) , Vahap Okay (1911-2006) , Ragın Önen(1903-1996) Hacı Şimşek , Ferit Ünal , Emin Arısoy , Üzeyir Lokman Çaycı (1949- ) FELSEFECİ DİN ADAMI : Ahmet Kuddusi (Mutasavvıf Şair) , Ülfeti (H.1223-1315) Asumi (…-H.1245), Pirizade Binbaşı Mehmet Es’at Bey , Yakup Hind Bin Yusuf , Ahmet Vehbi Ecer , Arif Davut Targan POLİTİKACI - DİPLOMAT  : Asım Eren , Halit Hami Bey(Mengi) (1884-1958) Rasih Şahap Bayatlı(H.1323-M1962) , Nafi Demirkaya (1319- ), Emin İrişgil , Akın Gönen (1942- ) , M.Fikret Gürer (1925- ) , Ömer Aşkı Gürer (H1326 - ) , Halit Mengi (1883-1958) , Haydar Özalp , Abdülkadir Sakarya , Lütfi Fikret Tuncel , Abdullah Üstün , Cevat Vural , Halil Nuri Yurdakul …    BOR TÜRKÜLERİ   Çekin Halaylar Düzülsün                                                   Naciyem Çekin Halay Düzülsün Ellerin Yari,                              Dere boyu giderim naciyem, Sürmeli Gözler Süzülsün Ömrümün Varı,                      Koyun , kuzu güderim naciyem, Halaya Girmeyenin Ellerin Yari,                                   İkimizi görmüşler , naciyem , Vurun Boynu Üzülsün Ömrümün Varı.                         Bari inkar edelim naciyem,                 *    *    *    *   Bindim Kerpiç Duvara Ellerin Yari,                              Şöyle olur da gavur dölü böyle olur, El Ettim Eski Yare Ömrümün Varı.                              Eller sever yüreğime dert olur, Eski Yar Söyle Dursun Ellerin Yari,                             Can Kurban Yeni Yare Ömrümün Varı.                       Arabana daş koydum naciyem                *    *    *    *                                               Al yastığa baş koydum naciyem Güvercin Vurdum Kalkmaz Ellerin Yari,                      Seni gelecek diye de naciyem, Kanı Göl Olmuş Akmaz Ömrümün Varı.                      Sağ yanımı boş koydum naciyem Eskiden Sevdiğim Yar Ellerin Yari,                              Dönüp Yüzüme Bakmaz Ömrümün Varı.                     Şöyle olur da gavur dölü böyle olur,          Türkünün Kaynağı & Mahlası: Emin Aslan                   Eller sarar yüreğine dert olur                                                                                                          Çıktım seyreyledim Niğde’yi Bor’u                          Çıktım seyreyledim Niğde’yi Bor’u                  Hey geri de deli gönül hey geri             Acep gezsem mavi donlum var m’ola               Adana, İlbeyli, Göksun, Tekir’i Güzeller durağı Tokat, Engürü                         Otuz iki sancak, Diyarbekir’i Acep gezsem mavi donlum var m’ola              Acep gezsem mavi donlum var m’ola   Heşiri de deli gönül heşiri                                 Yeşil ördek yayılıyor çimende Deryada dönüyor kıral yesiri                            Mehdi günü doğar ahir zamanda Halep, Trablus, koca Mısır’ı                            Kürt’te, Hindistan’da, Çin’de, Yemen’de Acep gezsem mavi donlum var m’ola              Acep gezsem mavi donlum var m’ola  Yeşil ördek sulanıyor gölekte                          Mecliste içerler demi kanyadan Altın küpe şavk veriyor kulakta                        Guzel seven murad alır dünyadan Cennet-i alada, huri, melekte                           Kayseri’den, Karaman’dan, Konya’dan Acep gezsem mavi donlum var m’ola              Acep gezsem mavi donlum var m’ola Hacı Bektaş Veli şeyhlerin piri                         Mardin’den de Karac’oğlan Mardin’den Konya’da yoklayın Molla Hünkar’ı                  Çeken bilir ayrılığın derdinden İçel’den, Antep’den, Gürün’den beri                Koçhisar’dan, Hasan Dağın ardından Acep gezsem mavi donlum var m’ola               Acep gezsem mavi donlum var m’ola                                                                                                                         Karacaoğlan    BOR ŞİİRLERİ                 Bor’a Hasret    Anamın koyduğu azık alkımda,                        Her sabah kalkınca Bor'u özlerim. Gün batar gurbette içimde tasa, Özden rüzgarından haber gözlerim. Firkat basar beni her akşam böyle, Sıra selvilerden geçip te şöyle, Çakılbahçeden bir gonca koparıp, Sinandı bağından eseyim derim. Seccademi serip yarımadaya, Gece orda yatıp bakarsak aya, Yunak'ta soyunup gireyim suya Bentkavak'a kadar yüzeyim derim. Çayırlı Camide bir namaz kılıp, İftihan yoluyla, yedi odaya, Acıgöl'de durup Kuddüs Babaya, Bütün sırlarımı vereyim derim. Gurubu seyredip kayabaşında, Şıra kaynatayım gala dışında, Sızgıt dürümünde, arabaşında, Eski lezzet var mı sorayım derim. Azrail gelirse şu genç yaşımda, Bir türkü yakılsın dombul başında, Okçu suyu içip sabah beşinde, Bor'da canımı al öleyim derim. Borlu Ferit derde düştüm hasretle, Bir gün kavuşursun inşallah dosta, Paşa camiinde serdiğim posta Yüzümü, gözümü süreyim derim.                                    Ferit Ünal Geçti Bor’un Pazarı   Başta kavak yelleri estiği günler hani? Beklediğin nişanlar, şerefli günler hani? Aradığın sevgili şanlı düğünler hani? Sevgi gibi ümitler döndü birer iğdeye Geçti Bor'un pazarı sür eşeği Niğde'ye Sende varsa bir cevher onu herkes de bilsin Kimler böyle züğürdün huzurunda eğilsin? Süslü bir dairede müdür bile değilsin Ne çıkar öğrenmişsin mesahayı pi diye Geçti Bor'un pazarı sür eşeği Niğde'ye Bilmem ki ne olmaktır gayen maksadın? Fare gibi kitaplar arasında yaşadın Ne dans ettin, eğledin, ne de sevdin kız kadın kim dedi hey serseri gençliğine kıy diye? Geçti Bor'un pazarı sür eşeği Niğde'ye Gönül ne çalgı ister, ne eğlence ne de dans Ne güzel kadınların önlerinde referans Kapandıkça kapandı bunca yıldır kahpe şans İhtiyarlık gölgesi perde çekti dideye Geçti Bor'un pazarı sür eşeği Niğde'ye Fırsatı iyi kolla olma sakın dangalak; Keyfine bak! Dünyaya gülerek, oynayarak Sonra iç şampanyalar, viskiler bardak bardak Dokunuyor üç kadeh şimdi bizim mideye Geçti Bor'un pazarı sür eşeği Niğde'ye Fırsat uçan bir kuştur vaktinde yetişmeyeli Durmadan eğlenmeli, alıştırıp şişmeli Yanmadan kavrulmadan mükemmelen pişmeli Sonra seni almazlar hiçbir yere çiğdiye Geçti Bor'un pazarı sür eşeği Niğde'ye                                                         Namdar Rahmi Karatay     Bor’da Bahar Ortaanadolu'nun küçük, şirin köşesi, Sanki seher yeliyle esilir yeşil Bor'da Bağların da dinlenir kuşların şakrak sesi, İlham, gönülde derya, yüzülür Yeşil BOR'da. Çiçeklenir ağaçlar, yemyeşil olur kırlar. İpek ipek ibrişim ilkbaharda çayırlar, Kuzuya mera olur, güzden kuru bayırlar, Bu mevsimde arzuyla gezilir Yeşil BOR'da. ÇAKILBAHÇE-GEBERE, KAYABAŞI'nda bahar, ÖZDEN'de karsuları, coşarak çağlar akar BENTKAVAK, MANASTIR'da sevda türkü yakar, Sevgilinin yüreği ezilir Yeşil BOR'da Bahçeler gonca gonca, çeşit çeşit gülleri, Ötüşürken yarışır bülbüllerin dilleri İlkbaharda yemyeşil giyer mevsim tülleri, Sevgi dolu güzellik, süzülür Yeşil BOR'da. YANIK KAPI, bağları mor menekşe kokuyor YUNAK'da HUMAN Çayı köpürrek akıyor KIZILYER'de leblebi çiçekleri şakıyor, Duygular sanki düğüm, çözülür Yeşil BOR'da Hadırellezle gidilir bağa, yeni yaprağa, Canlılık fışkırıyor, hayat gelmiş topraga Gece çiçeklerinden esans yayılır, dağa İlham gelir, mısralar yazılır Yeşil BOR'da. Bor'a özlemle dolu Borlular gurbet elde Birer hatıra şimdi yanık türküler dilde, Kavuşmamız neşedir hasretli gönüllerde, Sabır vuslata tespih, dizilir Yeşil BOR'da. ACIGÖL, ELALDI'da hayatın son durağı, Kimini gonca iken ereken almış kırağı Anmadan durulmuyor neşe olasa da ağı, Her geçişte burukluk sezilir Yeşil BOR'da Kaynakları beslesin; yaşatsın karlı dağlar Pınarlar şırıl şırıl, mehtaba çelenk bağlar, FESÇİOĞLU, sevinçli gelmiş yine ilkbahar, Sevgilere mezar mı kazılır Yeşil BOR'da.                           M. Emin Arısoy (FESÇİOĞLU)       “Geçti Bor’un Pazarı Sür Eşeğini Niğde’ye“   Bor’un pazarı Salı günleridir. Bir gün önceki Pazartesi günü hazırlık günü olup,yöresel deyimle “DERİ PAZARI” dır. Asıl Pazar gününe de ULUPAZAR denir.  Deri pazarı günü, otuz kırk kilometre uzaktan gelecekler ve Salı günü pazara yetiştireceklerin hazırlık günüdür. İlçeye, bu deri günü gelenler, ertesi günün yoğun işlerinden bir kısmını görürler.   Bu hazırlık günü çalışmaları,yaz ve kış mevsimine göre değişiklik gösterirdi.  Sonbaharın yazdan kalma bir günü,erken saatlerde,kırk kilometre uzaktaki köyünden çıkmış bir pazarcı, Bor’un bağlarına girdiğinde, geçmiş ikindi zamanıdır. Molayı,yıkılmış kerpiç duvarın içeri girdiği Pınarbaşı mevkiindeki Tütüncü Hasan’ın bağında verir.Eşeğini de dinlendirmek için indirdiği yüke sırtını dayayıp da pazardan alacaklarının hesabını yaparken,içi geçer. Derin bir uykuya dalar.  Eşşeği önündeki yiyecekleri çoktan bitirmiş, bağlı bulunduğu ağacın kabuklarını kemirmeye başlamıştır. Deri pazarı gününün ikindi zamanı başlayan uyku gece de sürdüğü gibi Ulupazar gününün, yani Salı gününün ikindisine uzanır. Yirmi beş saatlik bir uykudan uyanan pazarcı, halinde bir değişiklik hissetmeden şehrin yolunu tutar. Tutar amma,yollarda bir başkalık var, pazara gidenlere rastlayacağı yerde pazardan dönenleri görür. Dönen bir pazarcıya merakla sorar;  Neden Ulupazarını almadan dönüyorsunuz? Pazarcı ertesi günün Niğde pazarını işaretle; “ Geçti Bor ‘un pazarı, sür eşşeğini Niğde’ye babalık” der.   Deyimler , Atasözleri , Kalıplaşmış ağız   Abaru : Hayret , telaş ifadesi Ağıllamak : Koyunu kuzudan ayırmak Aletrik : El feneri Andal : Tarlanın bölümlerinin her biri. Aşlık : Buğday Avşarlamak : Bir işi üstünkörü yapmak Ate : Hala Ballık : Yenilebilen bir tür bitki Bandıkmak : Çok sıcaklamak Bannakcak : Derme çatma yapılan kapı Baruu : Korku ifade eden bir ünlem Batman : Ölçü birimi. Bazar ekmeği: Somun ekmeği Bidiminek : Yenilebilen bir tür bitki Bocut : Küçük testi Boğen : Kurumamış koyun pisliği Bolamadı : Çoklukla, fazlasıyla Boşanmak : Eşeğin zincirini koparıp kaçması Böycü : Böcek Bunek  : Tanayı bağlamaya yarayan ip. Bunelek : Yazın hayvanlara muzallat olan bir sinek Cavlak  : Kabuğu soyulmuş ceviz Cavurdamak  : Gürültü yapmak Caydak :  Katıksız Cıncık : Cam ,Cıncık şeker  : Akide şekeri Cıngıl :  Üzüm tanesi Cızlağan :  Isırgan otu Ciğerin ağzından gelsin :  Bir beddua çeşidi Cingil  : Bir çeşit süt kabı Cingil :  Burundan dışarı akan sümük. Coruhsuz  : Çok israf eden Cülük  :  Civciv Çağşak  : Taşlık alan Çalçap :  İşi hızlı ve baştan savma yapan Çellav  :  Hırçın yapılı Çepiç :  Genç keçi Çevirme : Üzerine ekmek konulan yuvarlak ahşap sini Çıkrık : Yün eğirme aracı Çiğin :  OmuzÇoğzürmek : İşemek Çolpa :  Beceriksiz Çonur  : Çalı dikeni Çopur : Kayalık zirvesi , yamaç Çömçe  : Yemek kepçesi Çörten  : Dam yağmur oluğu Çukur :  Hindibağı bitkisiDal  : Sırt Dam tanası :  Aşılanmış cins dana Daylı : Haylaz çocuğa beddua Dert  : Çocuklara beddua Depik : Tekme Devre :  Aksi, ters Deyramber : Ayçiçeği, günebakan Dıkaçlı : Ağzının içinden konuşmak Diri gün :  Salı günü Domuşmak :  Ayakta durmak Dölek durmak : Yaramazlık yapmamak Dumacık :  Aşırı rahatsızlığa yol açan bir tür sinek Ekin yolmak :  Ekin biçmek El galem Çıtkırıldım :  Nane molla. Engel : Tarla biçilmiş buğday , arpa tutamı Epitmek : Yelllenmek Fıs dimedi : Hava çok sıcak, hiç rüzgâr esmedi Folu  : Tavuğun yumurtlaması için bırakılan tek yumurta Fos ciğer :  Sakatadın akciğeri Fotuk : Yeşil renkli burun akıntısı Fotulamak  : Suyun tazyikli akması Gabala : Rastgele Gabış : Hayvan (tüysüz hayvan) , Kel Gadem  : Kardeşim Gağış :  Kurumuş hayvan pisliği Ganara  : Doymayı bilmez adam Gaklık  : Taş oyuğu Gapalı Bazar :  Pazar günü Gararadert :  Bedddua Garağış dumanı : Çok kederli yüz ifadesi Garık :  Bağın bölümlerinden her biri Garsamba :  Gereksiz alet, edavat Geber yatlık : Gece yemeği Geleni : Gelincik Getleme : Yenilebilen bir tür bitki Gıbal :  Sima Gırkmak : Koyunun yününü kesmek Gırma : Tüfek Gırma : Tarlada andalın içindeki küçük engel Gıtır vermek :  Arayı bozmak Gıykımsız :  İşini hesaplamadan yapan Gocaoğmak :  Peynirli, soğanlı ekmek parçası yemeği Golan :  Palanı merkebe sabitlemeye yarayan sağlam ip Golek  : Yapay su birikintisi Golük : Merkep Gosa :  Tırpan Guğlek : 2 tenekelik ölçü birimi (30 kg civarı) Gumanım :  Zannedersem Gurk : Anaç tavuk Guru : Boşuna, Beyhude yere Gusgun : Palanın bir parçası Gülbündü : Kuş burnu Günülemek : Bir çocuğun başkasını kıskanması Haftan : Koyunların yem yediği tahta havuz Hak : Çobanın emekleri karşılığı perânteden aldığı kuzu Hakkırdamak : Yüksek sesle gülmek. Hangırda : Nerede Harar : Büyük çuval Harım : Harman yeri Hassek : Sürüden geri kalmış davar Hazal  : Kurumuş yaprakHelik : Küçük yapı taşı Hereni :  Büyük yayvan kazan Heyden : Güçten kesilmek Takati kalmamak Heyeri :  Be adam Hındıkmak : Bir isteği olmadığı için içten içe üzülmek Hülük : Kışın etrafında oturularak ısınılan toprak ocak Istar : Halı tezgâhı İl iyisi :  Başkasına yaranmaya çalışan İn : Koyunun kulağına yapılan sahiplik işareti İni : Kayın İssissıran : Spatula İteği : Ekmek yapılırken serilen örtü İzbet  : Yorgun, döküntü mal Kaklamak : Sıyırmayı küçültmek  Kârden gelmek:  Gurbetten gelmek Kef  : Kurumuş burun akıntısı Kele :  Uyuz dana Kelik  : Ayakkabı Kemçik :  Düşünmeden konuşan veya iş yapan Kendir : Sağlam urgan Kemre :  Katmanlaşmış, parçalara bölünmüş hayvan dışkısı Keşli :  Patavatsız Keşli Saçma sapan konuşan Kişşik :  İmece üsulünde sıra Kitilemek :  Sinirinden dolayı agresif davranmak Kofere : Bal peteği, Kovan Koken : Fasulve, karpuz v.b.nin ağacı Komüs : Su bekçisi Kulük :  Manivela Küpecik : Peynir konulan toprak kap, küp Küssük :  Küçük balyozLoda : Sıyırma yığını Lömpü  : Ağır, hantal adam Mane : Kusur bulmak Mayda  :Annelerin sinirli iken çocuklara buyurduğu yemek çeşidi (Zıkkımın kökü) Mazer yağı : Vazelin Mısmıl :  Murdar olmamış, Mısmıl otur :  Yaramazlık yapmadan oturmak Mızıklanmak :  İşi ağırdan alan Miliz :  Arı Mimbal : Sivri uçlu kısa sopa Mürdümüne :  Boşu boşuna, beyhude Nâkıt :  Ne zaman Necaset :  İnatçı, çirkef çocuk Nöğrün  :  Hal hatır sorma ünlemi, Ne yaparsın Ohmatsız : Gözü doymayan Onese  : Avlanmak için yapılan mevzi Ötürek : Amel-İshal Panus :  Yük eşeği Papara  : Soğanlı, domatesli bir yemek Parç :  Maşrapa Pelezimek :  Heyecanlı bir şekilde koşmak Perânte : Yaylada bir çobana mensup sürü sahipleri Pırtı : Kumaş örtü Pırtı : Düğünden önce kız ve oğlan evinin yaptığı alışveriş Pişkir :  Havlu Pörüşmek :  Solmak Sakı : Ceket Samarık :  Kandırmaya elverişli, tembel Samırdanmak :  Uykuda konuşmak Saptan gelmiş golük gibi serilmek :  Yorgun düşmek Savan :  Büyükce örtü Savuşturmak  : Uğurlamak Sındı : Makas Sıracalı : Yaramaz çocuk Sırçan tüyü :  Gri renk Sıyırma :  Hayvanların yediği dikenli bir bitki Sinekli : Yavaş iş yapan Sitil :  Domates, biber fidanı Sokurtu  : Ağzının içinden konuşmak Söypümek :  İyice zayıflamak, seçilmek Suğdu  : Sinsi insan Süngü :  Bir çeşit kelek Şalak :  Karpuz Şaplak :  Tokat Şarapana :  Üzüm ezilen tahtadan  havuz Şelek : Taşımaya elverişili hâle getirilmiş keven, buğday, sıyırma yığını Şepe  : Bir tür ekmek Şişek : Genç koyun Tavlar :  Gereksiz eşyaların konulduğu çatı bölmesi Teleme :  Az pişmiş yumurta Tetir  : Ceviz kabuğu , Tırık : İshalin şiddetlisi Tızıkmak : Hızlı koşmak Tingildemek :  Düzensiz ve hızlı yürümek Toklu : 6-12 aylık kuzu Topalak :  Sakatadın böbreği Tütsü  : Nazarı savmayı amaçlayan duman Uğra :  Ekmek açılırken onun yapışmamasını sağlayan kepek Ulu Bazar : Pazartesi günü Ummuoo : Teessüf ederim Urup : Tahıl ölçü birimi (Guğleğin 1/4'ü) Üzlük :  Yumurta saklanan derin çukur Yağlı ufak : Ev yufkası ile yumurtalı baharatlı yemek Yallus : AçgözlüYalyoz :  Uyuz, yüzsüz Yav  : Yahu Yazağır : Yani Yolak :  Patika, dağ yoluYoz : Hayvan sürüsünün gönderildiği yer Yoz  sığırı :  İşe yaramaz tembel (Çocuklar için kullanılan hakaret ünlemi) Yumuş :  Görev, iş Yün eğirmek : Yünü ip haline getirmek Yüzellik :  Nazar değmesini engellediğine inanılan bir tür bitki Zahra : Tahıl Zerrâdar : Azıcık Zıbarmak : Mecburen uyumak Zımbık :  Yumruk Zıpırdamak Gürültülü bir şekilde oynamak Zollu : Çok iyi Zuğmak : Damın akmaması için yapılan toprağı sıkıştırma   -Buldukca bunamak : İyilik yaramaz, kanaatsız.  - Ciğeri yanasıca : Sinirlenince söylenilen bir deyim. Benzer..” ocağı batasıca”   - Kesirinden gelmek : Sırf inat olsun diye yapılan, zora giden, zorla yapılan iş.   - Ümüğü ötmek : Yokluktan ve açlıktan perişan olmak.   - Seyili Akıllı : Aklı havada, ne yaptığını bilmeyen.  - Kara ciğeri söğürme olmak : Suzuzluktan perişan olmak  - Şaştı da donunu yamıyor : Şaşkınlıktan ne yapacağını bilemiyor  - Siniri sipsi olmak : Bakımsızlık, zayıflık hali  - Aşığı kurşunlamak : Turnayı gözünden vurmak - Boyuna düşmedik kaftan eskir sürünü sürünü ,Yerine düşmedik gelin gider yerini yerini. - Avrat malı kapı mandalı. - İpliği pazar bilir, ölüyü mezar bilir. - Öfkenin aklı olmaz. - Aç karın katığı neylesin, uykusuz baş yastığı neylesin. - Ah ile gelen vah ile gider. - Akılsız başa devlet konmaz, konsa bile çok durmaz. - Alim yaşadıkça koç olur; cahil yaşadıkça hiç olur. - Babasının mezarını bilmediğin adama kız verme. - Büyük dağa kar yağmadıkça küçük dağa sıra gelmez.  - Bidene vurursam böğürürsün - Kursağında kalasıca - Hakıştırıvirdi - Virivir - İt kılı postal bağı - Tasımdan gelibatır - Bırak Allasen - Depesi delindi - Şemşamber yönlü - Kirbidi süslü - Ödüm sıttı - Ciğerimin cingil kadifesi - Dalıma bin - Hinci gelir - Nirden gelin - Bildiğine bit düşsün - Tabbelleş olmak - Ocağı batasıca Bor Tarihi  BOR İSMİ NEREDEN GELİYOR Bor ismi, Türk aslı bir oymağın adıdır. Yunanca, yol veya deniz limanı anlamına geldiği söylenen “Poros” kelimesi ile ilgisi yoktur. Ali Haydar Önder’in “Türkiye’nin Etnik Yapısı” isimli eserinin 182. sayfasında Bor’un Buğu kabilesinin bir oymağı olduğu yazılıdır. Dünyada özellikle Türklerin yaşadığı bölgelerde bor isimli yerleşim bölgeleri vardır. Bunlar ; Niğde’nin ilçesi Bor,   Rusya’da eski Türk devleti Kazanların toprağında Volga nehri üstünde Bor, eski Yugoslavya toprağında Bor, Mısır’ın güneyinde Sudan’da Bor, Sibirya’da Lena nehri kenarında Bor, ayrıca Anadolu’da Uluborlu, Keçiborlu (buradaki keçi kelimesi eski türkçede küçük anlamına gelen kiçi sözlerinden gelirmiş), Tarakçı Borlu (Safranbolu), Batı Anadolu’da Demirköprü barajı yanında Borlu, Prof. Dr. İsmail Kayabalı ve Semender Aslanoğlu’nun “Beş Nehir Boyu’nun Türklüğü” adlı eserinde Tunceli’nde, Elazığ’da, Genç (Muş) de Bor isimli yerleşim yerlerinin olduğu yazılıdır. Dikkat edilirse bu isimlerin bulunduğu yerler çeşitli asırlarda Türk devletlerinin sınırları içindedir. Rusya’da eski Altınordu topraklarında, Sudan’da, Sibirya’da Rumların veya Yunanlılar’ın ne ilişkisi var? Eski Türk oymakları gittikleri yerlere kendi oymaklarının adını vermişlerdir. Örneğin; Bor’un Bayat isimli bir köyü vardır. Bu da bir Türk boyudur, 80 civarında Bayat isimli köy vardır. Bor’un eski Cüci köyünün adı da Altınordu devletinin asıl kurucusu Cengiz Han’ın büyük oğlu Çoçi’den gelme olasılığı vardır. Ayrıca son zamanda yapılan araştırmalar ve gezilerden de ortaya çıkmıştır ki Türk Cumhuriyetlerinde bazı eşya ve meyvelerin isimleri ile konuşma deyim ve kelimelerin Bor  ile ilgisi saptanmıştır. BOR VE ÇEVRESİNİN UZAK TARİHİ Bor İlçesinin bir kasabası olan Kemehisar tarihi ismi ile Tyana tarihi geçmişini Bizans ve daha öncesinden alan Tyana gerçek bir tarihi hazinedir. Su Kemerleri ve Roma havuzuyla ünlenmiş olan Tyana halen keşfedilmeyi bekleyen yerleri ile tarihle ilgilenen herkesi kendine çekmektedir. Tyana Höyüğü: 1880-1881 yılları arasında ilk önce Wilson, sonra Ramsay mesafe cetveline göre höyüğün yerini tespit etmişlerdir. Daha sonra hiyeroglif yazısı mütehasislari Hitit ve Asur metinlerinden bu yerin Hititlerce Tuvanuva denen şehir oldugu ortaya koydular. Bu adi Romalılar Tyana şekline soktular. Türkler ise höyüğün üzerinde kurdukları köye (hrıstiyan kasabası yerinde) Kilise Hisar ve daha sonraları Kemerhisar adını vermişlerdir. Romalılar devrinde şehir genişlik almış ve Bor ilçesinide da kaplamiştir. Günümüzde bu yerde görünen su kemerleri Roma zamanından kalmadır M.Ö. 42 yılında Antuan, Yunan Kumandanı Arkelaosu Kapadokya kralı yapmıştı. Arkelaos Garsona'nın yerinde yepyeni bir şehir kurmuştu. Burasını kendisine taht şehri yapmış ve şehre kendi adını vermişti. Fakat Strabon coğrafyasındaki ifadesine göre cidden şehir denilecek yer Tyana idi. Roma İmparatorluğu devrinde Tyana bu dahiyane örgütlü imparatorluğun resmini düşündüğü çerçevede yaya, sivil, asker ve adalet kurumları ile donanmış ve bir çok güzel yapılarla bezenmiş, han, hamam ve aşevleri ile Romanın cömertlik ihtişamının bir ili olmuştu. Kalabalıklaşan şehre su, köşk pınarından çift yüksek, narin sari trakit tasından kemerlerle getirilmişti. Aynı zamanda bu çift kemerler arasından şehirden Jüpiter tapınağına götüren(ihtiram yolu) geçmekte idi.Tyana bu yanı ile Pompei şehrini andırıyordu Tyana’nın bir başka ve önemli özelliği de, yaptıklarıyla ve kişiliğiyle insanlık tarihinin birkaçyüzyılını etkileyen filozof - düşünür Apollon’un (Apollonius) doğum yeri olmasıdır. Roma Havuzu: Tanri Jupiter'e kösk pınar başında mermerden bir tapınak yapılmıştı; bu yerden çıkan su ona adanmıştı. Tapınağın mermer taşlarından çoğu 1965 yılında Kemerhisar açık hava müzesine kaldırılmıştı. Tapınağın su perilerini gösteren alınlık ve efriz parçalarından bir kaçı da Niğde müzesine getirilmiştir Niğde ilinin ve Bor İlçesinin bilinen târihi beş bin sene önceye dayanır. Eski çağlarda Niğde şehrinin bulunduğu yerde yerleşme merkezi yoktu. Hititler zamânında Niğde, “Nahita” isimli bir yerleşme merkeziydi. Hitit Devletinin yıkılışı ile bu bölge, M.Ö. 8. asırda Frikya Devletinin hâkimiyeti altına girdi. Anadolu’da kurulan Frikya ve sonradan Lidya Devleti, yine iç karışıklıklar ve bölünme neticesi yıkılınca bu bölge Perslerin eline geçti. M.Ö. 4. asırda Makedonya Kralı İskender, Pers Devletini yenerek Anadolu ve İran’ı Makedonya İmparatorluğuna kattı. İskender’in ölümü üzerine bu geniş imparatorluk, komutanları arasında taksim edilince Anadolu, Selevkos Devletinin payına düştü. Niğde ve çevresi bir müddet Selevkosların elinde bulunduktan sonra Kapadokya Krallığının eline geçti. M.S. 1. asırda Kapadokya Krallığını Roma İmparatorluğu ilhak edince, Niğde Bor ve çevresi Roma’nın hâkimiyeti altına girdi. M.S. 395 senesinde Roma İmparatorluğu ikiye bölününce, Niğde ve çevresi Anadolu’nun bir parçası olarak Doğu Roma (Bizans)nın payına düştü. Mîlâdî 707 senesinde Emevîler devrinde Niğde ve çevresi İslâm orduları tarafından feth edildi ve bölgeye “Tavâna” ismi verildi. Emevîlerin iç isyan, bölücü faaliyetler ve iktidar kavgaları sebebiyle zayıflaması üzerine Bizans, Niğde ve çevresini Müslümanlardan geri aldı.(M.Ö. 30 M.S. 395) yıllarında kapsayan Roma dönemi Tiyana'nın geliştiği evredir.(M.S. 395) yılında Anadolu Bizans egemenliğine giren yörede M.S. 600 yıllarından itibaren Sasani ve Pers sonrası Arap istilasına uğramıştır. 931 yılında Arap istilası ile büyük ölçüde harap olan bölgemiz 1071 yılında Malazgirt Savaşı ile Anadolu'ya gelen Türkler fethetmiş ve 1170'lerden sonra Türk egemenliği gerçekleşmiştir. Kâh önemli bir merkez, kâh bir şavaş meydanı olan bölgede Bor merkezi Evliya Çelebi "Seyahatnamesinde" anlatır. Kale, camiler, Humman çayı üzerindeki değirmenler, okullar, tekkeler, hanlar, hamamları yazar ve suyunu havasını över. Yukarıda belirtildiği  gibi Bor merkezi, Kale mahallesinde kalıntıları kalmayan kale içinde kurulmuş Humman (Özden) çayı boyunca oluşan vadinin iki yanında genişlemiş ve 1800'lü yıllarda sazlık olan Karaköprü'ye doğru uzanmıştır. Denizden yüksekliği 1150 metredir. Okçu dağı 2700 metre yüksekliği ile en yakın dağ iken doğusunda Aydos, Üçkapılı, Kırkpınar Dağları ile Melendiz Dağı güney batısında yer alan yükseltilerdir. III. Jeolojik zamanda bölgede bir iç denizin olduğu varsayılmaktadır. Bu konuda ciddi bulgu ve iddialarda bulunmaktadır. Vahap Okay "Anadolu Konuşuyor" adlı kitabında Okçu Dağına bakan "Pınarbaşı mevkiinin Emen Ova'sından Leşkeri'ye kadar olan kesimin deniz olduğu elde edilen fosillerden anlaşılmaktadır, demektedir. "Nitekim, Bor bağlarının bitiminde Bor'dan Aksaray'a giderken dağda olan kayalığa Tokalıkaya denilmesi de Emen Ovası'nın denizden dönüşüme uğradığını kanıtlar niteliktedir. Pınarbaşı ve Acıgöl de denizle bağlantılı olabilir" (1986 sayfa: 267) şeklinde yazısını sürdürmektedir. İç deniz konusunda anlatım ve söylenceleri de vardır. OSMANLI TARİHİNDE BOR 1071 Malazgirt Zaferinden sonra Anadolu Fâtihi Kutalmışoğlu Süleyman Şah emrindeki Türk ordusu, bütün Anadolu gibi bu bölgeyi de Bizanslılardan alarak fethetti (1076). Sultan İkinci Kılıçarslan burasını yerleşme merkezi hâline getirerek oğlu Melik Arslan Şaha verdi. Bundan sonra gelişmeye başlayan Niğde 13. asrın ilk yarısında Anadolu’nun büyük şehirlerinden biri hâline geldi. Sultan İzzeddin Keykâvus ve kardeşi Sultan Alâaddin Keykubat devrinde bu sultanların emriyle Niğde vâlisi olan Zeyneddin Beşâre, şehri fevkalâde bir şekilde imâr etti. Bu târihlerde Niğde Selçuklu Devletinin önemli bir askerî merkezi (üssü, ser-leşkeri) idi. Zaman zaman Selçuklu Sultanları Niğde’ye gelip bir müddet,otururlardı. 1308 senesinde, Selçuklu Devleti yıkılarak ülke, pekçok beyliklere bölündü. İlhanlılar, Anadolu genel vâlileriyle bu bölgelerde hâkimiyetlerini devam ettirmek istediler. İlhanlıların genel vâlisiyken Orta Anadolu’da istiklâlini îlân eden Eretnaoğulları, Niğde ve çevresine de hâkim oldular. Eretnaoğullarının Niğde vâlisi olan Sungur, Niğde’yi ve Bor 'u geniş,ölçüde,îmâr,etti Tancalı Arap Seyyahı İbn-Battûta 1333’te Niğde’yi ziyâret etmiş ve eserinde Niğde’yi büyük,bir,şehir,olarak,tasvir,etmiştir. Eretnaoğulları ile Karamanoğulları arasında Niğde ve çevresi ihtilâf konusu oldu. Eretnaoğullarının yerine geçen Kâdı Burhâneddîn ile Karamanoğulları arasında ozaman çok yeşil olan Bor ve çevresi için çekişme devam etti. Kâdı Burhâneddîn’in vefâtından sonra bölgeye kesin olarak Karamanoğulları hâkim oldular. Karamanoğulları zamânında da (1365-1476) Bor gelişmeye devam etti. Niğde, 1341-1365 arasında Eretnaoğulları ve 1365-1476 seneleri arasında Karamanoğulları idâresinde kalmıştır. Sultan Yıldırım Bâyezîd Han, Niğde ve çevresini alıp Karamanoğulları beyliğini ortadan kaldırdı. Yıldırım Bâyezîd’in Tîmûr’a 1402 Ankara Savaşında yenilişinden sonra, Osmanlıların büyük gayretleriyle kurulan Anadolu birliği ortadan kalktı. Birçok Anadolu beyliği gibi Karamanoğulları Beyliği de tekrar kurularak Niğde’yi ele geçirdi. 1419’da Mısır Memlûk Sultanı Müeyyed’in oğlu İbrâhim, Niğde’yi aldıysa da muhafaza edemedi ve Niğde yeniden Karamanoğullarının eline geçti. Niğde ve çevresi, 1470’te Fâtih Sultan Mehmed Hân devrinde kesin olarak Osmanlı Devletine katıldı. Osmanlı Devletini yıkmayı ihtiras derecesinde gâye edinen Akkoyunlular ve Karamanoğulları, ittifak ederek Niğde topraklarına girdiler. Fâtih Sultan Mehmed Hanın oğlu Şehzâde Mustafa tarafından büyük bir yenilgiye uğratılıp, doğuya sürüldüler. Aynı sene İshak Paşa, Niğde’yi Karamanoğullarından geri alarak, Karamanoğulları Beyliğini kesin bir şekilde târihten sildi. Böylece Anadolu, Osmanlı idâresinde Fırat veToroslara kadar birleşti. Osmanlılar devrinde Niğde, 17. asırda Karaman Beylerbeyliğinin yedi sancağından biri idi. Yirminci asır başlarında ise Niğde, Konya eyâletinin beş sancağından biriydi. Yedi kazâsı vardı. Osmanlı devrinde Niğde, zaman zaman isyanlara ve çatışmalara sahne oldu, bundan zarar gördü ve göçler başladı. Kayseri ve Konya gelişirken, Niğde iç isyanlarla ikinci derecede bir şehir durumuna düştü. İsyan eden Abaza Mehmed Paşa, Niğde’yi yağma etti. Düşman istilâsı görmemiş bir ilimiz olan Niğde Cumhûriyet devrinde (1923) il merkezi,oldu. Niğde ve Bor özellikle Anadolu Selçuklular'dan I. Alaeddin Keykubat zamanında parlak bir dönem daha yaşanmıştır. Dönemin valisi Zeyneddin Beşare'nin yaptırdığı Alaedin Camii (1223) ve daha sonra yaptırılan Hüdavent Hatun Turbesi (1312) dönemin günümüze bıraktığı,miraslardandır. Anadolu Selçukluları Kösedağ Savaşında (1243) Moğollara yenilence bölge Moğolların uç beyliği olan İlhanlıların idaresine geçmiştir. 1357 yılında ise Karamanoğulları bölgenin yeni sahibi olmuşlar ve Akmedrese'yi yapmışlardır(1409). 1471 yılında ise Fatih Sultan Mehmet Karamanoğullarını yenilgiye uğratarak Niğde'yi ve diğer bölgeleri almıştır. Bor İlçe merkezinde Alaaddin Cami Karamanoğulları döneminden, Paşa ve Kale Camileri Osmanlı,döneminden,kalma,önemli,eserlerdir Osmanlı döneminde Niğde ve İlçesi Bor eski önemini büyük ölçüde yitirmiştir. Cumhuriyetin kurulmasıyla 1923 yılında il statüsüne kavuşmuştur  CUMHURİYET TARİHİNDE BOR Cumhuriyetin kurulmasıyla 1923 yılında Niğde il statüsüne kavuşmuştur. Osmanlı'nın çöküş dönemi ile başlayan ve çok uzun zamandır süregelen kargaşa ve belirsizlik, Milli Mücadele ile başlayan, Cumhuriyetle devam eden yeni dönemde son buldu. Cumhuriyetle başlayan istikrar, bütün Türkiye'de olduğu gibi, Niğde'de de Bor 'da bayındırlık, eğitim, sağlık, sosyal ve kültürel alanlarda büyük gelişmeleri beraberinde getirdi. 1932’de Niğde ve Bor’dan  demiryolu geçerek Ankara-Kayseri istikâmetinden gelen hat, Konya ve Adana istikâmetine giden hat üzerinde bir istasyon oldu. Niğde’nin güneyinde Ulukışla’da demiryolu ikiye ayrılmakta biri batıya Ereğli-Karaman-Konya’ya; diğeri de güneydoğuya,Adana,ve,Mersin’e,gitmektedir. Cumhuriyetin ilk zamanlarında Bor Ticari nufuzu Niğde 'den daha gelişmiş idi. Büyük bir kasaba görüntüsünde olan Niğde Merkezi Cumhuriyetin ilk yıllarından itibaren yapılan değerli çalışmalarla çehresini değiştirmeye başladı. Kuvai Milliye Hareketini Niğde , Nevşehir Ürgüp gibi bu çevreyi teşkilatlandıran Bor ileri gelenleridir. Osmanlı döneminde ve Cumhuriyetin ilk yıllarında Demircilik adına silah , barut , kılıç vs. Bor ilçesi esnafları tarafından temin edilmiştir. Bor’da Dabaklık, Demircilik gibi sanatların ilerlemesinin sebeblerinden birisi de budur. Atatürk ve O'nun kurduğu Cumhuriyeti gönülden benimseyen, her zaman ona desteğini devam ettiren yörelerin başında Niğde ve Bor gelmektedir. Cumhuriyetin ilan edildiği gün bu mutlu günü top atışlarıyla kutlayan ilk şehir Niğde'dir. GEÇTİ BOR 'UN PAZARI   Başta kavak yelleri estiği günler hani ? Beklediğin nişanlar,şerefler,ünler hani? Aradığın sevgili,şanlı düğünler hani?         Selvi gibi ümitler döndü birer iğdeye, Geçti Bor'un pazarı,sür eşeğini Niğde'ye.   Sende cevher var imiş bunu herkes ne bilsin. Kimler böyle züğürdün huzurunda eğilsin ? Şöyle bir dairede müdür bile değilsin. Ne çıkar öğrenmişsin mesahayı pi diye, Geçti Bor'un pazarı,sür eşeğini Niğde'ye.   Bilmemki ne olmaktı senin gayen,maksadın ? Fare gibi kitapların arasında yaşadın. Ne dans ettin eğlendin,ne sevdin kız kadın, Kim dedi hey serseri gençliğine kıy diye ? Geçti Bor'un pazarı,sür eşeğini Niğde'ye.   Gönül ne çalgı ister,ne eğlence ne de dans, Ne güzel kadınların önlerinde reverans. Kapandıkça kapandı bunca yıldır kahpe şans. İhtiyarlık gölgesi perde çekti dideye, Geçti Bor'un pazarı,sür eşeğini Niğde'ye.   Fırsatı iyi kolla,sakın olma dangalak, Keyfine bak dünyada gülerek,oynayarak. Sende iç şampanyalar,viskiler bardak bardak, Dokunuyor üç kadeh şimdi bizim mideye, Geçti Bor'un pazarı,sür eşeğini Niğde'ye.   Hasanın böreğine vaktinde yetişmeli, Hiç durmadan gövdeye atıştırıp şişmeli. Yanıpta kavrulmadan mükemmelen pişmeli, Yoksa seni almazlar hiç bir yere çiy diye, Geçti Bor'un pazarı,sür eşeğini Niğde'ye. KELİMELER-DEYİMLER                       Abaru : Hayret ve şaşkınlık ünlemi Ağnamak : Yerde yuvarlanmak,tepinmek Ağzını aramak : Birisinden laf almaya çalışmak. Ağzını sanırtmak: Boş boş bakınmak. Ambal : Bahçe ve tarladaki bölümler Arap dudağı : Tandır yanına çıra koymak için yapılan küçük çıkıntı Aşşığı kurşunlamak : Turnayı gözünden vurmak Aşlık : Erişte,ev makarnası Ayran geven : Mıymıntı Batman : Ağırlık ölçüsü-8 kg. Bıkrık : Belin kalça kemiği tarafı Bocut : Testi Buhayrı : Baca Büzeyden : Koyu kıvamda yapılan pekmez Buldukca bunamak : İyilik yaramaz Böğür : Göğüs Bööcü : Böcek Cıbra : Üzüm posası Cıngı : Kıvılcım Cıngıl : Üzüm salkımı Cimcik : Tutam Curun : Şarapananın (üzüm ezilen tekne) tahliye deliği Çaşarat : Yosma Çipki : Kuru dal,kamçı Çörten : Yağmur oloğu Çöödürmek : Küçük abdest yapmak Dal : Sırt bölgesi Dalağı dışarı : İyilik sever Dandın : Yufka yaparken oklava dizilen takoz Dandininde oynatmak : Her istediğini yaptırmak Dalamak : Isırmak(köpek ısırması) Deynek : Sopa Derdinden tere yatmak : Üzüntüden hasta olmak Dikilmek : Ayakta durmak Dinelmek : Ayakta durmak Dişirmek : Toplamak Dulda : Kuytu Deblek : Darbuka Dubara : Dalavere Enek : Sermaye Eli Böğründe : Eski Bor evlerinde çıkma kat desteği Eşgane : Kiler Fişgene : Salyangoz Fişan : Ağaç sürgünü Gallenguş : Kırlangıç Gopmak : Koşmak Göde : Şisman Göynek : Gömlek Harar : Büyük Çuval Hınaza : Sinsi,kötü niyetli Honnuk : Sulama kanalından Bahçeye suyun girdiği yer. Hoşkiş geçmek : Yaranmak için çabalamak Hırtıl : Havuç Helik : Yassı ve geniş taş,nalça. Hımbıl : Pısırık Istar : Halı tezgahı,halı. İfrit : Pis koku. Kalgımak : Tepinmek,zıplamak Kağşak : Kurumuş pislik Kanayaklı : Kadın,kız Kara ciğeri söğürme olmak : Suzuzluktan perişan olmak Karık : Üzüm dikilen tümsek Kelik : Eski ayakkabı Kef : Pislik,pasak Kesirinden gelmek : Sırf inat olsun diye yapılan şey Kesek : Kerpiç Kığı : Koyun-keçi pisliği Kırı : Eşek yavrusu Kırık : Dost,Yasak ilişkide taraflar. Kırık dölü : O.....u çocuğu,babası belli olmayan. Kibritci : Cimri Kişşik (keşşik) : Ev hanımlarının mevsimlik işlerdeki (ekmek,pekmez vs)imecesi Kişniş : Küçük taneli üzüm Köfter : Üzüm suyu ve nişastayla yapılan yöresel tatlı. Kömüs: Bağ.tarla sulama sırasını ayarlayan kişi Kötü Bööcü : Akrep Köstü : Köstebek Külle : Tandırın hava kanalı Küllü : İçine su konulan büyük küp Küpecik : Küçük küp Küpür : Gübre Künnük : Çöplük,tozlu topraklı yer. Kuşane : Büyük tencere Kursak : Mide Lengeri : Geniş yayvan tabak Maltız : Bacalı mangal Mazarat : Zararlı Meşkef : Kir,pislik,pasak Miliz : Bal arısı Mızmız : Yavaş,pısırık Nöörüyon : Ne yapıyorsun ? Oma kemiği : En alttaki kaburga Öğendere : Öküzü idare etmek için kullanulan ucu sivri sopa Ödü sıdmak : Çok korkmak Pöç : Kuyruk sokumu Sade yağ : Tereyağ Şaplak : Tokat Şaştı da donunu yamıyor : Şaşkınlıktan ne yapacağını bilemiyor Seki : Merdiven Sekemek : Basamak Sıdırmak : Yağda yumurta pişirmek. Sıracalı : Hastalıklı Sinecen : Sinsi,içten pazarlıkcı Singil : Sinsi ,hasis S..i telli : İnatcı,titiz Siniri sipsi olmak : Bakımsızlık,zayıflık hali Sokranmak : Söylenmek Sokum : Lokma Söğürme : Etle yapılan yöresel bir yemek Sünepe : Halsiz,cılız Şarapana : Üzüm ezilen tekne Şepe : Küçük yufka ekmek Uyku semesi : Uyku mahmurluğu hali. Ümüğü ötmek : Yokluktan ve açlıktan perişan olmak Ütmek : Kumarda kazanmak,kılı yakarak temizlemek Übübük : İbibik kuşu Vıcıtmak : Fırlatmak Yamsılmak:Saygısızca,geniş ve rahat oturmak. Yılıkkan : Yalama,gevşemiş Yuha : İnce Yuvak : Toprak damları düzeltmekte kullanılan taş silindir. Yinli : Hafif ATA SÖZLERİ                                 Abdal ata binmiş,bey oldum sanmış. Acı acıya,su sancıya,kes avrat bir soğan daha Acı dil insanı dinden çıkartır. Aç it fırın damı deler. Açtırma kutuyu söyletme kötüyü. Adam bildim eşşeği avurduma değdi d....ğı Ağzı şarapana götü curun Al allah delini, zapteyle kulunu. Ali fakıya yazdırdık daha beter azdırdık Ağır otur batman gel Akıllı düşünene kadar,deli vurur yatırır. Anan evdemi ? Lafolsun.... Arka eteğinde namaz kılınmaz Arkandan atlı mı kovalıyor? Apalağa yavrusu şahin görünürmüş Aşağı yalaktan yem yemez. Aşağı sokubaşına diken batınca yukarı sokubaşının canı yanarmış Az verme hırsız edersin,çok verme arsız edersin. Bağa bak üzüm olsun istemeye yüzün olsun. Bahar derdi ğüz derdi,oğlan derdi kız derdi. Beli bıkrığı ayrıldı Ben umarım bacımdan,bacım ölür acından. Bezirhane kirişi gibi Bıyığında hacı bıyığı yok. Birine beş..alnına taş Bizim gelin evden kaçar, başını örter kıçını açar. Bizim oğlan bina okur döner döner bidaha okur Bok boka bülbül der Bok da bok,osuruk da bok. Bok yiyip bora gitme Bor işi bok işi Bor danasından öküz olmaz Boş kilerde fare gezmez. Burnundan kıl aldırmaz. Cahil ile etme sohbet küstürürsün,cam kırığıyla etme dahret kestirirsin. Camızın suya sıçtığı gibi Çala çala bi havaya benzettik. Çiğerinden tutulsun Çingen çalar kürd oynar. Çüş dedikçe çalının altına gitmek Dabak sevdiği deriyi yerden yere vurur Damdan atsan dik durur Devenin üstünde kuduz dalarmış Deve beni korkuttu dudağını sarkıttı Deli düşündüğüyle,tavuk eşindiğiyle Deli deliyi görünce sazını saklarmış Deveye hörgücü yük olmaz. Dişim bokumu kesmedi Düğün evini bilmez abdeshaneye yemek götürür Ehli keyfe keyf verir kahvenin kaynaması , eşşeği baştan çıkarır sıpanın oynaması. Elden gelen öğün olmaz,o da vaktinde gelmez Elinen gelen düğün bayram Eline vur sukumunu al En akıllısı kazıkta bağlı En güççüğü kan kırmızı Enik büyür it olur,yavşak büyür bit olur Evinde otur gönlünü götür Fakdamı? Denedemi ? Fes başından fırlamak Fişgene çıktığı kabuğu beğenmezmiş Fiy yutmuş tavuk gibi düşünüyor Gak dedikçe su,guk dedikçe ekmek ister. Gezen ayağa bok bulaşır Gelin ata binmiş,gör kimin kapısı. Götü kuş pişirmez Götüne bakmaz Hasan dağına oduna gider. Gözüne çöp düşmüş gibi Hakım derken bokum der Hakkını avucuna vermek Hakteala çün yaratmış ademi,ademoğlu s.....e kırar bademi. Hamurdan var tahtadan var,şepeyi açan kahpeden var Hasan dağını helik diye vıcıtır Hacı emmim eşşeğe binmiş,ayakları yerde gider. Her kayada bir yel eser,gönül umduğuna küser. Hop oturup hop halkmak Huysuzu cehenneme koymuşlar,odun yaş diye bağırırmış. İs yanına var is kok,mis yanına var mis kok İş götü yok İt kılı postal bağı. İt ayağı yemiş gibi dolanmak İtin ayağını taştan mı esirgiyon? İt götü gibi sokranmak İt misin imirgazı mısın? İtin eniği kendirkesen olurmış İte dalanmadan çalıyı dolan İtin taştan yıldığı gibi korkmak Katranı kaynatsan olurmu şeker,cinsini s......m cinsine çeker. Karınca deliğine katlanmak Karıncadan kavmın olsun Kar yağdığı gün tozar Kazın ayagı öyle değil Kaza bakıp götünü yırtar Karnında erik kurusumu var Karnında köpek ölmüş Kart tekeyle dalaşanın götüne gider boynuzu. Kız gözü kızaranda olurmuş Kelin emi çok olunca kıçınada sürer başınada Kıçına bezir bile değdirmez Kıçına nişadır geğmiş gibi gitmek Kirpi de yavrusunu pamuğum diye severmiş. Kör öküzü götünden yer Körün sakızı burnunun ucunda gerek Kötü bööcü gibi kuyruğu omzunda Kursağı sade yağ götürmaz Künnük kırısı Nerede çalgı orada kalgı Otur kızım otur da bahtın yürüsün Öküzü torbaya sığdırır Sakındığın göze çöp düşer Samanlık kedisi Samanın altına suyu salar,çıkar üstüne oturur Samanlıktaki ite kurşun değmez Sacın üstündeki kavurga gibi tıngırdar Semeriynen seksene oturur Şaşkın ördek götün götün yüzermiş Tezakten terazinin boktan olur dirhemi. Tencere tava,hepsi bi hava. Uysal atın çiftesi pek olur. Üç evlek bostan,yan gel oğlum osman. Ver yiyeyim ört yatayım Yarıma değme,bütünü bölme gel ekmek yiyelim. Yattığı ahır sekisi çağırdığı istanbul türküsü Yattığı yerden bıçak çeker Yazın al güzün al d.......n tozunu al Yağmur yağsa yaş görmez,kavga olsa taş görmez. Yaralı parmağa çöödürmez. Yemi yalaktan,suyu gölekten. Yinli taşa kıç silerler. Yükü çeken deve bozular.